Afstand (GPS): 15,1 km
Afstand (gepland): 14,3 km
Stijgen: 183 meter
Dalen: 163 meter
Tijd: 11:05 – 15:05
Gemiddelde snelheid: 3,6 km/h
Onverharde paden: 62 %
Leeftijd Paulien: 1 jaar en 5 maanden
Hoogteprofiel
Alweer meer dan een maand is er voorbij sinds onze laatste wandeling. Hoog tijd om de wandelschoenen nog eens aan te trekken. De weersvoorspellingen zitten mee, geen reden dus om thuis te blijven, het schilderwerk zal voor later zijn. Aangezien we Diest al even achter ons hebben gelaten is de autorit naar het eindpunt alweer wat langer. We doen er ongeveer 1 uur over tot aan het station van Vertrijk. De loketten zijn hier allang gesloten, maar de wachtzaal is toch nog open. Na een korte treinrit tot Leuven stappen we over op de ons inmiddels bekende buslijn 370. Het is enorm druk, gelukkig rijdt er een gelede bus zodat we toch kunnen zitten. Door de vele stops langs de N2 komen we een kleine 5 minuten later dan voorzien, aan. We stappen af aan de bushalte in Lubbeek, daar hebben we de vorige keer onze etappe beëindigd. Hoog tijd om er aan te beginnen, de heldere hemel helpt ons erin vliegen!
We laten de drukke N2 snel achter ons en stappen richting het natuurgebied De Spicht. Hier is niets meer van de droogte van afgelopen zomer te merken. Onze schoenen trotseren meermaals een waterpoel langs de Molenbeek. Het is een klein, mooi langgerekt natuurgebied dat vooral uit broekbos bestaat. Onze voetjes blijven gelukkig droog en al snel wandelen we over een betonbaantje, klaar voor de eerste klimmetjes van de dag. We stijgen eerst lichtjes naar een bos. Via enkele poortjes en oude buurtwegen bereiken we een weide waar het klimwerk pas echt begint. Hier is spijtig genoeg ook weer een voetweg afgesloten, gelukkig kan je via de weide verder. Als daar maïs staat, is dat natuurlijk wat moeilijker. Veel tijd om uit te rusten hebben we niet. De Kalvarieberg wacht al op ons. We klimmen tot 87 meter. Boven hebben we een mooi uitzicht en zien we ook een pas aangeplante heksenkring van beukenbomen. Op de top werd rond 1860, door de godsvruchtige eigenaars, een kalvariegroep opgericht.
Onze kleine meid is ondertussen diep in slaap gevallen. Wij dalen terug af en wandelen verder richting het kasteel Brakum. Echt welkom voelen we ons hier niet: diverse bordjes met “privé domein” proberen je dan ook af te schrikken. De weg langs het kasteel is echter openbaar toegankelijk, negeer dus de privé bordjes. Volgens de topogids hebben hier tijdens WO II diverse studenten een schuilplaats gevonden om deportatie te ontlopen… We vervolgen dan onze weg langs een enorm bietenveld en een mooi bos. Onderweg zien we nog reclame voor een “Surge-Melotte” melkmachine. Hier is de tijd echt blijven stilstaan. Wat verderop zien we dan een carwash voor koeien… Oordeel zelf als je foto ziet. We beginnen inmiddels al aan de laatste klim van de dag. Boven aan een kapelletje genieten we van de prachtige herfstkleuren.
Ondertussen is het 13u gepasseerd en is Paulien wakker geworden. Het plan was om haar eten te geven in het enige café dat we onderweg zouden tegenkomen. Wanneer we café Sportlokaal naderen zien we al van ver dat er geen licht brandt. Dat wordt dus buiten op een bankje eten. Toch niet, net voor onze neus gaat het café open. We hebben geluk! Voor amper €6,40 genieten van we elk van een soepje en neem ik er nog een Leffe bij. Paulien krijgt prompt een koekje aangeboden. Zeker de moeite om hier even te stoppen tijdens je tocht. Een dik half uur later wandelen we verder door het kleine dorpje Kerkom. Het centrum laten we links liggen, onze GR kiest voor rustige wegen. We wandelen langs de imposante kapel van “Onze-Lieve-Vrouw van Sterreborne“. Volgens een legende ontsprong op deze plaats een bron voor twee verdwaalde gravinnen.
Het laatste stukje GR van de dag loodst ons, na een kleine omweg door een bosje, in bijna rechte lijn naar Boutersem. Via veldwegen en oude kerkwegeltjes bereiken we snel de drukke N3 en staan we midden in het centrum van Boutersem. De eerste gemeente die we passeren sinds ons vertrek uit Diest. We wandelen via een kleine omweg naar het kerkplein. Hier is ook een café, wij wandelen echter door. Het station ligt immers vlakbij de kerk van Boutersem. Maar toch ligt het net op het grondgebied van Vertrijk, vandaar de stationsnaam. Via een smalle autotunnel bereiken we vlot de parking van het station en zit ook deze etappe er weer op.
Conclusie:
Ook deze etappe is volop genieten van het Hageland. De vele bossen maken het een prachtige wandeling tijdens de herfst. Af en toe wandel je over asfalt, maar het zijn geen drukke wegen. Onderweg kom je ook veel rustbanken tegen, dus picknick is zeker mogelijk. In het begin moet je wat klimmen, maar er is ook steeds een afdaling. GR 512 trakteerde ons weer op een mooie etappe. Zorg dat je goed oplet want de markering kan soms ontbreken rond het kasteel Brakum. Iemand verwijdert daar soms de GR-tekens. Tevens is er weinig markering mogelijk in de velden net voor Boutersem.
Praktische info:
- Wij hebben de trein genomen aan het eindpunt, namelijk Vertrijk. Vanaf daar heb je elk uur een trein naar Leuven. Vanaf Leuven heb je om het half uur of het uur (naargelang de periode van de dag) een bus van lijn 370 of 371 naar de halte Lubbeek Schubbeek. Kijk steeds dienstregelingen na op de sites van de NMBS en De Lijn. De hele verplaatsing duurt ongeveer 50 minuten.
- Er is voldoende gratis parking aan het station van Vertrijk. Je kan ook parkeren in Lubbeek nabij de bushalte, dat moet dan wel in de berm.
- Bevoorrading kan enkel in het centrum van Boutersem. Er is o.a. een Okay gelegen langs de N3 op een honderdtal meter vanaf de GR.
- Dorst lessen kan je, na ongeveer 9km, in café Sportlokaal in Kerkom (Boutersem). Hier kan je iets drinken aan zeer democratische prijzen. Eigen picknick mag mits consumptie. Op het einde van de etappe, aan het kerkplein van Boutersem, heb je nog café de Pomp of Club 91. Wij hebben Paulien haar eten gegeven in café Sportlokaal. Baby’s en kinderen zijn welkom. Er zijn geen babystoelen, noch een verluiertafel.