Afstand (GPS): 13,2 km (incl. 1,2 km aanloop)
Afstand (gepland): 13,1 km
Stijgen: 241 meter
Dalen: 178 meter
Tijd: 13:25 – 16:40
Gemiddelde snelheid: 4,1 km/h
Onverharde paden: 78 %
Leeftijd Paulien: 2 jaar 9 maanden
Leeftijd Marie: 1 jaar
Hoogteprofiel
Deze etappe stond al lang op de planning. Het was de bedoeling om ze in de herfst te stappen, maar het is er niet van gekomen om toen in november nog te wandelen. Nu het eindelijk wat droger is geworden na al dat storm- en regenweer van de laatste weken, slaat het nieuwe Corona virus toe in België… Drie dagen voor we willen gaan wandelen kondigt de veiligheidsraad de sluiting van scholen, café’s en restaurants aan. Winkels blijven open tijdens weekdagen, openbaar vervoer blijft rijden. Je mag je nog verplaatsen voor een wandeling of fietstocht, aldus de minister … Wat doen we? Een dilemma. Langs de ene kant willen we graag wandelen, langs de andere kant kan dat overal. Na lang wikken en wegen, beslissen we toch om de etappe te stappen. Of we nu bij ons thuis wandelen of in een ander gebied, dat lijkt ons nu nog weinig verschil uit te maken. Er is nog geen lockdown… die zou uiteindelijk 3 dagen later ingaan – het werd dus voorlopig onze laatste wandeling op verplaatsing. We vertrekken met de auto en parkeren aan de bushalte in het centrum van Jezus-Eik. Hier is een carpool parking aangelegd, ideaal. De bus arriveert stipt. We moeten achteraan opstappen en ons ticket ontwaarden gaat/mag niet. We zitten met nog 4 andere mensen in de bus. De rit verloopt vlot, maar hobbelig en dit vanwege een omleiding. Om 13u stappen we af in Huldenberg. Aangezien alle horeca gesloten is, beslissen we om onze boterhammen in het bushokje op te eten.
Wanneer iedereen klaar is met eten wandelen we over het gemeenteplein. Paulien wil zelf stappen en we laten ze doen. Na het oversteken van de weg zien we de wandelboom. We lopen nu samen met GR 579 en Streek GR Dijleland. Volgens de wegwijzer resten er ons nog 96 kilometer tot Geraardsbergen. We volgen nog heel even de IJse tot aan een mooie oude watermolen. Dan is het tijd om afscheid te nemen van deze rivier en aan het echte werk te beginnen. Paulien kiest wijselijk voor de rugdrager want het klimmen gaat beginnen. We volgen eerst een kasseiweg die na de bebouwing overgaat in een onverharde bosweg. Een goede 45 meter later zijn we boven en hebben we een mooi uitzicht over de vallei die de IJse gecreëerd heeft. Paulien is ondertussen in slaap gevallen. We vervolgen onze weg over glooiende zandwegen tussen de velden. In de verte zien we reeds bomen, zou dat het Zoniënwoud al zijn? De zandwegen volgen elkaar op, af en toe zijn ze vettig, maar we houden de voeten droog. Veel wandelaars zijn we nog niet tegengekomen wanneer we afdalen naar het dorpje Eizer.
We dalen verder af over een smal pad tot we op een asfaltweg komen, de Lindaal. Deze weg wordt uiteindelijk een eenrichtingstraat tot in het centrum van Eizer. Rechts van ons zien we een hele steile heuvel. Ze hebben het dorpje er echt rond gebouwd. Van Eizer zelf krijgen we niet veel te zien want we verlaten meteen de bebouwde kom langs de Bekestraat. Al snel kiest de GR voor een mooi pad langs de Neilebeek. Ook hier is het nog rustig, weinig wandelaars te zien. Stilaan begint het pad terug te stijgen en wanneer we rechtsaf gaan begint de 2e klim van de dag. We volgen een zeer vettig pad want we moeten goed kijken waar we onze voeten zetten. Vanaf dit punt komen we steeds meer wandelaars tegen. We stappen nu door het Marnixbos, deel van het Zoniënwoud. Het Zoniënwoud is ongetwijfeld het bekendste woud van België, het is een van de grootste overblijfselen van het bekende Kolenwoud. Sinds 1843 is het in handen van de overheid. Voor ons is het de eerste keer dat we hier stappen. Het smalle pad stijgt tot 120 meter en wordt nadien wat breder, maar niet minder vettig. We moeten opletten om niet weg te schuiven op de taluds. De vele kruisende wandelaars met loslopende honden maken het er niet makkelijker op. Wanneer we de Dronkemansdreef dwarsen, verlaten we Overijse en stappen we verder in Tervuren door het Kapucijnenbos, eveneens onderdeel van het Zoniënwoud.
Het pad blijft modderig, daarom opteren we voor een hoger en droger alternatief. We volgen een parallel pad op slechts enkele meter van de GR. Dit wandelt gelukkig iets makkelijker. Aan de Terschurendreef, gaan we linksaf naar beneden en komen we terecht op een semi-verharde weg aan een wandelboom. Streek GR Groene Gordel vervoegt ons pad. We bevinden ons nu op de zogenaamde Koninklijke Wandeling. We volgen deze tot aan de ingang van het arboretum van Tervuren. Ondertussen begint het wel erg druk te worden. De mensen komen ons zelfs met buggy’s tegemoet… Blijkbaar is dit een heel populair wandelpad. Logisch, want het is bewegwijzerd en goed bewandelbaar, dit in tegenstelling tot de rest van de modderpaden. Gelukkig is het pad breed en kunnen we genoeg afstand houden, maar met momenten passeren er zelfs groepen. Paulien wil ook nog eens zelf stappen. Wanneer het wat rustiger is laten we ze genieten van het woud. Er is echter teveel afleiding voor een kleuter, ze stapt niet door en daarom gaat ze snel terug in de wandelrugzak. Wanneer we de Kapucijnendreef oversteken wordt het pad wat interessanter. Het slingert mooi tussen exotische bomen. Aan de Jezus-Eiklaan steken we de parking van het arboretum over en dan merken we pas hoe druk het hier is. Dit hadden we niet voorzien…
Gelukkig gaat de GR verder en aan deze kant is het veel rustiger wandelen. Tot nu toe valt de tocht door het woud ons eerlijk gezegd een beetje tegen. Misschien komt dit door de drukte en het rommelige gevoel, ongetwijfeld veroorzaakt door de vele stormen in februari. We zullen het woud een nieuwe kans geven bij de volgende etappe. We dalen ondertussen terug af over een kasseiweg en nemen afscheid van de streek GR Groene Gordel. Wij gaan linksaf over de Onze-Lieve-Vrouwweg, een asfaltweg door het bos. We blijven het toch vreemd vinden dat hier in het bos zoveel wegen verhard zijn. Wanneer de GR rechts het bos ingaat nemen wij afscheid en wandelen we rechtdoor naar het centrum van Jezus-Eik. Er wacht ons nog een korte, maar venijnige klim tot de N4. We steken de Brusselsteenweg over en alzo bereiken we terug de carpoolparking.
Conclusie:
We kozen voor een korte etappe, gelet op het late vertrekuur. Het is een mooie etappe met wel wat hoogtemeters. Er is weer veel afwisseling want het eerste stukje wandel je na Huldenberg hoog door de velden om na de doortocht door Eizer kennis te maken met het Zoniënwoud. Om hier ten volle van te kunnen genieten raden we aan om deze etappe niet op een zondag te stappen maar eerder op een mooie weekdag tijdens de herfst of de lente. Best rekening houden met mogelijk vettige passages na regenachtige periodes.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn rechtstreeks met elkaar verbonden. De bussen 344 en 349 brengen je in slechts 16 minuten tot het gemeenteplein van Huldenberg. Je vertrekt aan de halte Overijse J. De Meeusstraat. De frequentie van de bussen is prima en dit zoveel op het weekdagen als tijdens het weekend. Let wel dat op zondag de eerste bus pas om 11u04 in Huldenberg stopt. Controleer vooraf steeds de dienstregeling.
- Je kan gratis parkeren aan de bushalte in Jezus-Eik op de carpoolparking, deze ligt vlakbij de afrit van de snelweg. Ook in Huldenberg is er gratis parking op het gemeenteplein of aan de sporthal.
- Als je deze etappe te kort vindt, dan kan je hem perfect combineren met de vorige. Reken op 23 km stapplezier met redelijk wat hoogtemeters. Bus 344 van de Lijn verbindt begin- en eindpunt. Goede frequentie op weekdagen en tijdens het weekend. Op zondag is het eerste vertrek na 11u!
- Bevoorrading is mogelijk in Huldenberg in de vlakbij gelegen SPAR. In Jezus-Eik heb je de Colruyt en de Aldi op 500 meter van de carpoolparking.
- In Huldenberg kan je terecht in de Kronkel, de cafetaria van de sporthal, je moet hiervoor even terug wandelen naar de IJse. Iets voorbij de bushalte heb je ook nog Taverne Rochus. Na 4 km kan je in Eizer halt houden in de Staminee bij Jokke, even rechts uitwijken op de hoofdweg. In het woud zelf kom je uiteraard niets tegen, er zijn wel voldoende zitbanken. In Jezus-Eik zijn er veel eetzaken langs de N4. Zie deze kaart. Zelf hebben we nergens gerust. Alles was tevens gesloten door de Corona pandemie.
Kaart:
GR512 Etappe 7: Huldenberg – Jezus-Eik
Profiel
weer ferm gelapt en dito verslag..
Bedankt voor je berichtje Rony!! Stay safe!
Tof verslag aangenaam om te lezen.
We plaatsen dit traject ook op ons ’to do’ lijstje
Bedankt. Zeker de moeite ook in de herfst. Ondertussen zijn de meeste bladeren alweer weg, maar toch blijft het ook in de winter wat hebben. Bedankt voor je reactie!