Afstand (GPS): 20,1 km (incl. 1,2 km aanloop)
Afstand (gepland): 19,8 km
Stijgen: 230 meter
Dalen: 300 meter
Tijd: 10:10 – 15:45
Gemiddelde snelheid: 3,6 km/h
Onverharde paden: 69 %
Leeftijd Paulien: 2 jaar 11 maanden
Leeftijd Marie: 1 jaar 2 maanden
Gepland hoogteprofiel
We zitten ondertussen al meer dan 2 maanden in ons kot. Gedurende die tijd hebben we veel wandelingen gedaan vanaf onze woonplaats, maar ook de elektrische fiets werd vaak van stal gehaald. We zijn blij dat we konden blijven bewegen, want met al dat mooie weer de afgelopen tijd was dat echt onmisbaar. De maatregelen zijn nu wat versoepeld. We mogen terug naar de dierentuin of naar een museum, een halve dagwandeling zal dan ook wel mogen. We kiezen bewust voor een brugdag, dan is het rustig op de weg en op het openbaar vervoer. Tevens hebben we het voordeel dat de dienstregelingen van de week van toepassing zijn, ideaal dus om een vervolg te breien aan ons GR 512 verhaal. Die ochtend vertrekken we om 7u45 met de auto naar Beersel. Stipt 9u parkeren we aan het kasteel van Beersel. We zijn de enige auto op de parking. We trekken de wandelschoenen aan, zetten onze mondmaskers op en wandelen naar het perron. De trein van 9u22 is stipt en bestaat uit 4 rijtuigen. We hebben een heel rijtuig voor ons alleen en stappen 15 minuten later alweer uit in Etterbeek. Hier verlaten we het station en stappen we naar de bushalte. Ik had op voorhand opgezocht waar deze ligt, want hier rijden zowel bussen van De Lijn, als van de TEC en de MIVB… We vinden de halte, maar er is nergens een haltebord te bespeuren. In de bushokjes hangen netplannen van de MIVB maar niet van De Lijn. Gelukkig staan wat verder 2 bussen van De Lijn stil, zodat we het kunnen vragen. De chauffeur zegt dat de bus wel degelijk aan de ongemarkeerde halte stopt. Ik vertrouw het niet, want het vertrekuur is al 5 minuten gepasseerd. Maar dan vertrekt de stilstaande bus en ze stopt bij ons, het blijkt dezelfde chauffeur te zijn aan wie ik het net vroeg… We stappen als enige in de bus, onze lijnkaart ontwaarden gaat nog altijd niet. Onderweg stappen nog 2 andere reizigers op, verder niemand. Een goed kwartier later stappen we af in Jezus – Eik. Het is 10u en al goed warm, maar bewolkt en droog. We hebben er zin in!
We stappen naar het punt waar we GR 512 vorige keer verlaten hebben. Paulien wil het eerste stukje zelf stappen maar het verloopt moeizaam. Ze is duidelijk moe van de autorit en de trein/bus rit, daarom gaat ze in de wandeldrager. Wanneer we de GR tekens oppikken aan de Prinsenweg wil Paulien toch weer graag zelf stappen en uiteraard geven we haar die kans. We smeren ons in, want de zon komt erdoor en stappen daarna verder. Paulien stapt vlot, iet te vlot, want ze struikelt en er volgen traantjes. Ze kiest terug voor de wandeldrager. Na een moeizame start kunnen we verder. We stappen heel kort over een mooi smal pad. Het Zoniënwoud ziet er met al dat groen al veel aangenamer uit. Het smalle pad gaat over in een breder pad dat onder de E411 gaat. We komen hier al redelijk veel mountainbikers tegen. We hebben inmiddels Vlaams-Brabant verlaten en wandelen nu in de Brusselse gemeente Watermaal-Bosvoorde. Wanneer het pad een privé ruiterpad wordt, maakt de GR even een omweg. Net voor de Welriekendedreef (dit moet toch wel de bekendste dreef in de regio zijn) gaat we naar rechts terug het woud in. Er volgt opnieuw een tunnel, ditmaal onder de Ring R0. Aan een kruispunt van dreven kiest de GR voor een mooi slingerend wandelpad waar geen fietsers zijn toegelaten. Een zaligheid om hier te wandelen!
Het pad volgt een dal en we kruisen regelmatig een grote dreef. We zijn blij dat de GR hier een mooi smal voetpad volgt. We hebben al een veel beter gevoel met het Zoniënwoud ten opzichte van de vorige keer. We passeren nog een mooie eik ter ere van een zekere G. Lienard, landbouwingenieur. We krijgen de 35m hoge eik helaas niet helemaal op de foto. We stappen vlotjes verder en wanneer we de Graaf van Vlaanderendreef kruisen nemen we afscheid van het Eikendaalvoetpad. Het gaat nu over asfalt verder tot aan de Terhulpsesteenweg. Via de verkeerslichten kunnen we veilig oversteken. GR 512 vervolgt over asfalt, we volgen nu gedurende 2km de Bundersdreef. We stappen onder de spoorlijn Brussel – Namen en kruisen vele bospaden. Gelukkig stopt het asfalt na een poosje en wordt de dreef een grindweg. Ongemerkt stappen we de volgende Brusselse gemeente binnen: Ukkel. Aan de Harasdreef kruisen we GR 126. Een wandelboom is er niet, maar de splitsing is duidelijk gemarkeerd op een boom. We steken de drukke weg over en kiezen het juiste pad. We maken een kleine omweg langs het Monument voor de gesneuvelde Boswachters van de eerste wereldoorlog. Het monument dateert al van 1920! We krijgen stilaan honger en dankzij de topogids zien we dat er vlakbij een zitbank is. Een paar honderd meter verder treffen we een mooie picknickplaats. Er staan 9,5 km op de teller, dat is mooi op de helft!
De boterhammen smaken, ook Marie en Paulien genieten van hun welverdiende maaltijd! Een zalig plekje in het grootste bos van België. Wanneer we bijna klaar zijn komt er een paard met huifkar naar de picknickplaats, ze komen de vuilsnisbakken ophalen. Een ecologisch verantwoorde ophaling, zo lezen we op de huifkar, mooi initiatief. We stappen verder over het Grasdellepad, Paulien wil ook weer zelf stappen. Opnieuw houdt ze het niet lang vol, dus gaat ze terug in de wandeldrager… Vorige keer stapte ze vlot 6,5 km, nu lukt een kilometer zelfs niet. Een blik op de kaart leert ons dat we het Zoniënwoud bijna achter ons laten. Wanneer we lawaai horen staan we snel aan een drukke 4-baansweg: de Waterloosesteenweg. Levensgevaarlijk om over te steken, je maakt best gebruik van de verkeerslichten. De omgeving is verandert, we zijn terug in Vlaams-Brabant en we stappen door de autoluwe Castonierlaan van de faciliteitengemeente Sint-Genesius-Rode. De straat wordt gedomineerd door villa’s uit de jaren ’80. Gelukkig gaat de weg over in een mooie buurtweg. Plots gaat het pad steil naar beneden, even opletten om niet uit te schuiven. Nadien winnen we weer hoogte. Aan een splitsing gaan we rechts richting een grote weide. Hier wandelen we rond in een grote boog en nu krijgen we pas echt zicht op de grote villa’s in de Brusselse randgemeenten.
We passeren enkele groepjes wandelaars die hun hond uitlaten, een ‘goedendag’ of ‘bonjour’ kan er niet vanaf. Verstoren we misschien de rust van de bewoners? Of is het onze wandeloutfit? We dragen immers geen jeans met witte sneakers… Het pad slingert verder naar de beschermde Perkhoeve. We stijgen en dalen voortdurend, het zijn geen grote hoogteverschillen maar toch. Via de Perkstraat wandelen we naar het gehucht Holleken, dat zelfs een eigen treinhalte heeft. De GR blijft gelukkig interessant door steeds zoveel mogelijk voetwegen te volgen. Vanaf voetweg 26 hebben we een mooi uitzicht over de streek. Zowel Paulien als Marie vallen eindelijk in slaap. De wolken worden steeds dreigender en volgens buienradar zou het om 15u gaan regenen. Aan een splitsing zien we de GR tekens van de verbindingsweg naar GR 12. Wij zakken echter af naar het Kleetbos. Er volgt een mooie passage door dit bos. Opnieuw passeren we enkele wandelaars, maar nu kan er gelukkig wel een ‘goedendag’ vanaf. We volgen het bos langs enkele visvijvers. Ik moet een paar keer bukken voor laaghangende takken en hierdoor wordt Paulien terug wakker. Ze vindt het gelukkig niet erg. We verlaten het bos en komen aan de Devonsquare, een driehoekig pleintje met een beeld van een Engelse gentleman. Hier hadden we graag even gepauzeerd maar de regenwolken overtuigen ons om toch verder te stappen, het zou ook zonde zijn om Marie daarvoor wakker te maken.
We stappen verder over de smalle en drukke Dwersbos. We moeten hier regelmatig in de berm voor de auto’s en we hebben prijs: hondenkak aan de schoenen! Gelukkig staan we snel aan de Alsembergsesteenweg, hier is een voetpad en moeten we niet aan de kant voor de auto’s. Inmiddels zijn we ook de gemeente Beersel binnengewandeld. We vangen een blik op van het Dwersboskasteel en stappen dan verder over een rustige veldweg. Opnieuw worden we begroet door enkele wandelaars, altijd leuk toch. Een holle weg brengt ons terug naar de bebouwing. Het is 15u en we voelen de eerste regendruppels… We steken de Grote Baan over en vervolgen onze weg door een woonwijk, de regendruppels worden dikker en het gaat wat harder regenen. We bereiken de spoorlijn waar GR 12 ons vervoegt. We volgen een mooie trage weg langs het spoor, we winnen zelfs nog wat hoogte en stappen hoog boven de spoorlijn. Aan een padsplitsing gaat de GR naar rechts en volgen we een zeer smal, steil pad naar beneden. Ik moet opletten om mijn evenwicht niet te verliezen want het is allemaal losse zand en uitschuiven met Paulien op mijn rug is echt geen optie. Voorzichtig zoeken we een weg naar beneden, het lukt. We stappen onder de spoorlijn en volgen opnieuw een mooi pad tot aan het station. Het is net even gestopt met regenen, maar eens we langs het station stappen volgt alweer een nieuwe bui. De tekens loodsen ons langs het kasteel van Beersel, maar het kasteel bekijken we de volgende keer wel. We vinden onze auto terug op de parking. Moe maar voldaan want we voelen het in onze benen en schouders. Het is immers lang geleden dat we nog tegen de 20km hebben gestapt met de kinderen, maar het was genieten!
Conclusie:
De passage door het Zoniënwoud was veel mooier dan de vorige keer, dat zal ook wel liggen aan al het groen, maar ook door volgen van smalle voetpaadjes. Die paadjes misten wij tijdens de vorige etappe een beetje. Halfweg de wandeling verlaat je het woud, maar toch blijft de GR interessant door veel gebruik te maken van voetwegen. Een hele mooi etappe want wie Brussel zegt denk meteen aan veel asfalt, maar niets is minder waar.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn bereikbaar met het openbaar vervoer. Wij zijn vertrokken aan het eindpunt, het station van Beersel. Zowel op weekdagen als tijdens het weekend kan je de verplaatsing maken. Op weekdagen heb je om het half uur een trein naar Etterbeek, tijdens het weekend is dat 1 per uur. Je neemt de trein richting Mechelen en stapt uit in Etterbeek. Daar verlaat je het station en wandel je naar rechts naar de Pleinlaan (+/- 150m). Die weg steek je over en dan zie je de halte Elsene Etterbeek station, mogelijks staat daar geen haltepaal van De Lijn. Je moet wel degelijk de weg oversteken, aan de stationskant is ook een halte maar daar stoppen de bussen van De Lijn niet! Je neemt dan bus 348 of 341 richting Terhulpen of Waver. Op weekdagen kan dat om het half uur, tijdens het weekend is er 1 bus per uur. Je stapt af aan de halte Overijse J. de Meeusstraat. Controleer goed de dienstregeling via de site van De Lijn.
- Zowel aan het begin- als aan het eindpunt kan je gratis parkeren. In Beersel is er genoeg parking aan het kasteel van Beersel en in Jezus Eik kan dat op de carpoolparking aan de bushalte.
- Je kan de etappe eventueel inkorten tot 13,6 km door te stoppen in Holleken (station). Verlengen tot Lot (station) is ook mogelijk, je stapt dan een goede 24 km in totaal. Mogelijkheden genoeg dus!
- Bevoorrading is mogelijk in Jezus-Eik. Er is een Colruyt en de Aldi op 500 meter van de carpoolparking. Onderweg kom je niet meteen winkels tegen. In Beersel is er een nachtwinkel in het centrum, hiervoor moet je wel 500 meter afwijken.
- Aan het startpunt in Jezus Eik zijn enorm veel eetgelegenheden langs de N4. Onderweg kom je pas in Beersel horeca tegen. Na 18,8 km kan je terecht in Herberg In De Oude Pruim of de Neu Pruim. Ook aan het kasteel van Beersel kan je iets drinken.
Kaart:
GR512 Etappe 8: Jezus-Eik – Beersel
Profiel
Dag Davy, ik heb zelf ook mooie herinneringen aan deze tocht. Ik ben toen vanuit Holleken oostwaarts het woud in vertrokken en me afvroeg of die roodharige met haar hondje Axel Red was en bij een andere gelegenheid westwaarts. Ik weet dat ik ooit, was het toen of op GR 12, flink onderuitgegaan ben op die helling naar het station van Beersel. Jullie volgende etappe gaat naar het mooie Pajottenland. Veel plezier.
Ja ik had je verslag gelezen en was al voorbereid op het steile pad naar beneden. Het was inderdaad opletten, gelukkig had ik Paulien haar wandelstok om me een beetje te ondersteunen. We kijken alweer uit naar het Pajottenland, zelf heb ik er 10 jaar geleden de hele Voettocht in Pajottenland gestapt. Vond het echt een mooie streek om door te stappen.
weerom een puike prestatie met de kinderen erbij en voor de lezer weer niks van info aan t toeval overgelaten..
Hallo, terug voor een 4e verslag over onze GR512.
Ten einde geen volle dag in het bos te hoeven doorbrengen, had ik een startplaats voorzien in St-Jezus-Eik aan de Welriekende dreef, kruispunt met het Mezendreefke. Het is woensdag 31/03/21 en klokslag 10 u wanneer we vertrekken. Het is inderdaad een prachtig stuk, het eerste frisgroen van de bomen en het mooie weer geven ons veel moed. Aa
(Vervolg) etappe 4 woe 31/03/21. In de schaduw aan het station het Holleleken (lijn Antwerpen-Nijvel) eten we ons bokes. Nog even vermelden dat we in het Terkamerenbos de GR126 kruisen, route welke we eveneens kunnen aanbevelen en vorig jaar hebben gelopen (Brussel-Luik). Opnieuw een mooi stuk tot de spoorweg, welke we even volgen tot het Kasteel van Beersel. Veel kunnen we er niet van zien, alles is afgesloten en omgeven door een hoge omheining. Tevens zit de zon voor ons, zodat de foto’s zeker niet schitterend zijn. Na in het centrum van Lot een laatste rust te hebben ingelast, even door een stuk industriezone te hebben doorlopen, komen we langs het kanaal Charleroi-Brussel terug aan onze auto in de wijk Brukom om 16u35.