Afstand (GPS): 13,8 km (incl 1,4 km aanloop)
Afstand (gepland): 13,7 km
Stijgen: 244 meter
Dalen: 235 meter
Tijd: 8:50 – 13:05
Gemiddelde snelheid: 3,2 km/h
Onverharde paden: 58 %
Leeftijd Paulien: 3 jaar
Leeftijd Marie: 1 jaar 3 maanden
Hoogteprofiel
Na een deugddoende nachtrust is het tijd voor de tweede geplande etappe. We sluiten vandaag GR 512, na bijna 2 jaar, af in Geraardsbergen. Dit stukje GR hebben we al eens gewandeld op 26 september 2015 maar dan in de andere richting toen we de Streek GR Vlaamse Ardennen stapten. Benieuwd wat we er nog van herinneren. De kinderen zijn weer vroeg wakker, daarom vertrekken we al om 8u naar het station van Geraardsbergen. Het is zondag, er is dus plaats genoeg op de stationsparking. De trein van 8u37 brengt ons vlot naar Zandbergen. We hebben weer een hele wagon voor ons alleen. Om 8u46 stappen we al af. Het prachtige stationsgebouw is nog steeds in verval… We controleren buienradar en er zou een bui vallen rond 11u, we hebben geen regenjas of paraplu bij. We zien wel waar we geraken. Marie gaat in de wandeldrager, Paulien stapt zelf. We wandelen eerst naar de Denderbrug, daar verlieten we gisteren GR 512. Paulien wijst ons de weg. Ze weet ook nog dat we gisteren een ijsje gegeten hebben in het café. Net voor de brug zien we rechts redelijk wat volk. We denken eerst een kleine rommelmarkt, nee hoor… den blauwe geschelpte wordt gelost.
We stappen de brug over en passeren het duivenlokaal. Niemand te zien, ja de duiven worden een stukje terug gelost, daarom zal de zaak wel leeg zijn. Aan de kerk is het wel druk, zouden hier nog veel kerkgangers zijn? We passeren het standbeeld van Jan de Cooman, een kunstschilder uit Zandbergen. We verlaten het dorp via een rustige weg. Hier zien we een buurtbewoner aan een ‘gelieve niet te sluikstorten’-bord. Wanneer we de man passeren moet hij duidelijk zijn gal spuwen jegens alle passanten die een hoop blikjes achterlaten voor zijn deur. Hij heeft niks tegen de wandelaars, zijn eigen woorden, maar is het afval beu. We drukken de man op het hart dat we enkel water meedragen in een drinkzak. Blikjes cola en bier hebben we nooit bij, ik denk dat menig ander wandelaar dat ook niet meesleurt… De straat gaat over in een trage weg. Heel mooi tussen de velden en langs de Molenbeek, maar spijtig genoeg volledig geasfalteerd. Dat zal wel nodig zijn om het te kunnen onderhouden. Halfweg komen we langs een schommel en een hut, die moeten uiteraard uitgetest worden door Paulien! We volgen de buurtweg totdat we de Molenbeek oversteken. Dan gaat het verder over een rustige weg. Links zien we de akkers waar we dadelijk moeten klimmen, dit stuk komt ons bekend voor. Paulien stapt nog zelf, maar we moeten ze wat aanmoedigen.
Wanneer we het asfalt inruilen voor de veldweg beginnen we te stijgen. Wanneer het pad smaller wordt stijgen we nog wat feller. Eens boven genieten we van het uitzicht. Paulien vindt het ook mooi, Marie die horen we niet, altijd tevreden. We vervolgen tussen de maïs en de netels. Paulien heeft natuurlijk prijs en daarom wandelt ze tussen de maïs verder. Eens aangekomen op een asfaltweg dalen we af tot aan een kapelletje. Onze meid wil na 4 km in de wandeldrager, ze heeft prima gestapt. We gaan verder en opnieuw gaat de GR de velden in en dat verloopt wederom stijgend. We delen het pad met enkele mountainbikers, er is tijdelijke bewegwijzering aangebracht, hopelijk is er geen MTB-wedstrijd. De klim wordt pittiger, het pad steeds smaller. Het smalle pad langs de prikkeldraad herkennen we nog, we moeten goed opletten met onze wandeldragers. Gelukkig passeren er geen tegenliggers. Het bulkt hier trouwens van de fluorescerende MTB markeringen. We genieten van het uitzicht over de Dendervallei en stappen verder over de Heirbaan: meer wielertoeristen dan auto’s hier. We volgen deze weg even (gelukkig is er een voetpad, want er wordt snel gereden) en blijven nog een beetje klimmen totdat we rechts een veld inslaan.
We betreden hier het Raspaillebos. Het pad is enkel toegankelijk voor wandelaars, getuige de smalle poortjes. We lopen even op een heuvelflank door bos, bestaande uit gemengde loofbomensoorten. Het bos was vroeger een schuiloord van de bendeleider Jan de Lichte. Maar daar moeten we nu geen schrik meer voor hebben. We stappen verder en op een plekje waar de bomen weg zijn vieren de netels hoogtij. We moeten moeite doen om ons niet te laten prikken. Het café aan de parking laten we links liggen, we stappen verder en beginnen aan de afdaling. We komen al redelijk wat andere wandelaars en fietsers tegen op dit stukje. We zakken van 110 meter naar 30 meter. We verlaten het bos eventjes en merken dat het toch alweer warm is. Van enige regen is zelfs geen sprake meer, de buien zijn opgelost. Via een smal pad betreden we opnieuw het bos. Het is aangenaam wandelen in de schaduw. We verlaten het bos definitief om dan gedurende 1,5 km een veldweg te volgen, die heel even overgaat in asfalt. Wanneer we terug op grind stappen begint het pad terug te stijgen. De klim naar de Oudenberg is stilaan ingezet.
We passeren de Wambashoeve, hier kan je naast overnachten ook meegenieten van het boerenleven. We houden het adres in ons achterhoofd, wie weet GR 5A ooit? We komen uit op de Brusselstraat, een drukke weg die vooral gefrequenteerd wordt door motorrijders. Gelukkig mogen we snel verder over een onverhard pad. Wanneer we beginnen te klimmen wordt het pad smaller en ook drassiger. Eens boven zien we het bruine toeristenbord van Geraardsbergen en hebben we de zwaarste klim achter de rug. We steken de N495 over, gaan links en missen daarna de afslag. De GR gaat niet rechtstreeks naar de Oudenburgkapel, maar maakt een klein ommetje, ga dus op tijd linksaf over een onverhard pad. We stappen verder en vinden aan de parking twee zitbanken: tijd voor de boterhammen want we zijn er al bijna! Na een half uurtje stappen we verder en beginnen we aan de steile afdaling vanaf de Muur. We volgen niet het parcours van de wielrenners maar de trappen. Zo staan we snel op de grote markt waar we Manneke Pis zoeken en groeten. Vijf jaar geleden konden we hem niet vinden. Paulien is onder de indruk van het plassende mannetje. De terrassen op de markt zitten goed vol, stilaan komt de horeca weer op gang. Hier nemen we officieel afscheid van GR 512. Meer dan 184 kilometer hebben we afgelegd sinds ons vertrek uit Diest. We stappen nu de laatste kilometer tot het station waar we onze auto terugvinden. Het zit erop! In de namiddag genieten onze kindjes nog van het strand op de Gavers. Staycation #1 geslaagd!
Conclusie:
Deze laatste etappe brengt ons naar de bakermat van de mattentaarten: Geraardsbergen. Na het vele asfalt tijdens de vorige etappes zoekt de GR nu weer meer onverharde stukken op. Regelmatig zijn er leuke smalle paadjes. Je merkt ook snel dat je in de Vlaamse Ardennen bent, er moet al eens geklommen worden. Een prachtige etappe om een toch wel heel gevarieerde GR af te sluiten. We hebben ons landje weer wat beter leren kennen, het was de moeite!
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn heel gemakkelijk te bereiken met openbaar vervoer. Zowel op weekdagen als tijdens het weekend rijden de S treinen elk uur tussen Geraardsbergen en Zandbergen. Je dient dan wel een aanloop én een afloop van telkens 700 meter in te calculeren. Raadpleeg de dienstregeling op de site van de NMBS.
- Je kan gratis parkeren aan het station van Geraardsbergen en aan het station van Zandbergen. Op weekdagen kan de parking in Geraardsbergen snel vol staan, een gratis alternatief is er op de Vesten, gelegen vlakbij het eindpunt van de GR. Op deze flyer kan je ze allemaal terugvinden.
- Als je wat meer kilometers wil stappen dan kan je deze etappe aan de vorige plakken. Reken op 26 km van Neigem tot Geraardsbergen. Kan ook met het openbaar vervoer geregeld worden.
- Bevoorrading is enkel mogelijk in Geraardsbergen. De grotere winkels liggen echter niet in het centrum maar langs de ring. In het centrum heb je kleine (kruideniers)winkels zoals ’t Citroentje of de Vivo.
- In Zandbergen heb je café Tom Dooley of het duivenlokaal Denderhof om voor de wandeling met een koffie te starten. Onderweg kan je, na 6,5 km, t.h.v. het Raspaillebos uitwijken naar de camping voor eetcafé El Faro. In Geraardsbergen zijn er enorm veel zaken op de Grote Markt. Keuze genoeg, je zal altijd wel iets vinden hier! Zelf hebben we nergens iets gedronken.
- Zoals reeds vermeld in het vorige verslag hebben we gekozen voor een verblijf in provinciaal domein de Gavers om deze wandeletappes te organiseren.
Kaart:
GR512 Etappe 12: Zandbergen – Geraardsbergen
Profiel
Collega’s wandelaars,
zondag 28/03 reden mijn vriendin en ikzelf naar Geraardsbergen, waar we waren afgesproken met mijn vaste wandelvriend Jan, welke van thuis uit kwam. Gelijktijdig arriveerden we op de afspraak, na in de winkelstraat een hoeveelheid mattentaarten te hebben ingedaan (wist niet dat ze deze ook in een groot formaat verkochten). Met de auto van Jan reden we naar onze startplaats van de 1e etappe te Nieuwenhoven. Dalend naar de Dender, waar het jaagpad inderdaad nogal smal is doch met de fietsers viel het nog mee, een boterham gegeten aan de kerk van Zandbergen (wisten niet dat op dat moment de frituur open zou zijn). Vervolgens met heel veel koude tegenwind slingerend door de velden naar de top van de Oudenberg voor een uitgebreide rustpauze (daar was wat meer volk te zien) en afdalend via de kasseien naar ons eindpunt voor vandaag. Het wa
Er lijkt een deel weggevallen te zijn van je reactie Guy…
Tof te lezen dat je daar ook bent geweest en niet te veel last had van de fietsers op het smalle jaagpad!