Afstand (GPS): 17,3 km (incl. 1,3 km aanloop)
Afstand (gepland): 16,8 km
Stijgen: 280 meter
Dalen: 345 meter
Tijd: 10:30 – 16:10
Gemiddelde snelheid: 3,1 km/h
Onverharde paden: %
Leeftijd Paulien: 3 jaar
Paulien wandelde zelf 6,2 km (3 + 3,2)
Leeftijd Marie: 1 jaar en 9 maanden
Gepland hoogteprofiel
Na een goed ontbijt dat we – zoals de regels voorschrijven – op onze kamer nuttigen en het maken van ons lunchpakket kom ik tot het besef dat onze rittenkaart van de TEC vervallen is… Op zondag is er nergens een winkel open waar we een nieuwe kunnen kopen, hopelijk levert dat geen problemen op. We zien wel en vertrekken rond 9u45 met de auto naar Plombières. We kennen ondertussen de weg en parkeren opnieuw op dezelfde plaats aan de kerk, de mens is een gewoontedier. Terwijl we ons klaar maken merken we dat de kerk regelmatig bezoek krijgt. Aangezien we nog tijd hebben voor de bus arriveert, besluiten we om ook een kijkje te nemen in de kerk. Al snel weten we waarom er zoveel bezoekers zijn: er blijkt een enorm groot en prachtig kersttafereel te zijn opgebouwd! Daar het voorzien is van licht en geluid en we echt onder de indruk zijn, beslissen we om straks na de wandeling nog eens terug te komen. We reppen ons ondertussen naar de bushalte. De bus arriveert stipt en er zit nog 1 persoon in. Ik spreek de chauffeur aan en vraag om te betalen maar dat kan/mag niet. Uiteraard had ik dit verwacht. Ik leg het probleem uit van de gesloten krantenwinkels en het ontbreken van andere mogelijkheden (online is niet mogelijk en de automaat werkt enkel met MOBIB kaart). De man is begripvol en we mogen ‘zo’ meerijden. Ik voel me er niet helemaal goed bij, en hoop dat de TEC snel oplossingen zoekt voor mensen die niet van de regio zijn. Een kaart in voorverkoop bemachtigen is geen sinecure, veelal zijn ze uitverkocht of ze vervallen snel… Wanneer de chauffeur ons afzet bedanken we hem nogmaals. Nadat Marie in de rugzak zit stappen we eerst 1,3 km door Kelmis om GRP 563 te vervoegen daar waar de N3 de Geul oversteekt. Paulien poseert even aan het toeristische bord en dan kunnen we er echt aan beginnen.
We volgen eerst een mooi wandel/fietspad langs de Geul. De verhoogde bedding doet al snel vermoeden dat hier gaat om een voormalige spoorlijn. Het blijkt de oude lijn 39A te zijn, een korte spoorlijn die Kelmis met Moresnet verbond. De lijn is al opgebroken sinds 1954. Paulien is alweer flink aan het stappen, maar monotone paadjes vragen motivatie. Wanneer het spoorviaduct van Moresnet opdoemt is haar aandacht meteen getrokken. We moeten het toegeven, het blijft een imposant bouwwerk. We naderen de brug stilaan en verlaten dan de oude spoorlijn om via een straat onder de brug door te gaan. Paulien is het stappen beu en aangezien er 3 km op de teller staan mag ze in de rugzak. Vlotjes bereiken we het centrum van Moresnet. Vanaf dit punt is het gedaan met vals plat te stappen. We beginnen te stijgen, tot aan de Église Saint-Remy valt dat nog mee, maar eens we terug rechts afslaan mogen we aan het echt werk beginnen. Aan het kerkhof van Moresnet krijgen we nog een prachtig uitzicht over het kunstwerk en de regio. We volgen nog heel even asfalt maar dan gaat de GRP een mooi pad op langs de spoorwegtalud. Er passeert hier een groep MTB’s, ze zijn vriendelijk en houden afstand.
Aan een splitsing is de markering even verwarrend, die wil ons de talud opsturen. Aanvankelijk lijkt daar ook een pad te zijn, maar toch is het verkeerd, we moeten gewoon links aanhouden en komen zo terug op een asfaltweg. We volgen even een rustige asfaltweg om kort nadien de Rue de la Calamine over te steken. Nog een kort stukje asfalt en dan gaat de GRP voor lange tijd het bos in! Aanvankelijk valt het stijgingspercentage mee en blijven we parallel met de spoorlijn stappen. We stappen over een nutteloze brug en wanneer we een parking bereiken nemen we afscheid van het spoor en wandelen we alzo het Preusswald in. Aan het aantal auto’s op de parking te zien verwachten we dat het wel eens druk kan zijn in het bos. Wanneer we aan de klim beginnen passeren we inderdaad regelmatig wandelaars, MTB’ers en ruiters. Ongemerkt lopen we over de kaarsrechte gemeentegrens tussen Plombières en Kelmis. Die grens is een restant van het in 1841 opgerichte Neutraal Moresnet, dat gezamenlijk door België en de Pruisen werd bestuurd. De vele oude grensstenen herinneren ons hieraan. In 1919 kwam er een einde aan het ministaatje en kwam het, net zoals Eupen, Malmedy en Sankt-Vith bij België terecht. We winnen serieus wat hoogte en hebben dringend nood aan een pauze, maar we willen graag doorstappen tot het drielandenpunt. We stoppen wel even om de jassen uit te doen want van het klimmen beginnen we direct te zweten.
We worden getrakteerd op een mooi uitzicht over de regio rond Eupen en wanneer we aan een kruising komen hebben we het hoogste punt bereikt (342 m). Hoewel er buiten een kruisteken niks te zijn is, troept hier een hoop volk samen, net een pretpark… Wij stappen dan ook snel verder en passeren enorm veel zondagse wandelaars, te merken aan de schoenen en de kinderwagens. We stappen nu verder over asfalt en zijn blij wanneer we 1,5 km verder het drielandenpunt bereikt hebben. Het lukt zowaar om in alle rust een foto te nemen aan het echte drielandenpunt! De plaats waar de 3 grenspalen staan is trouwens niet het juiste punt… De toeristische drukte lijkt hier mee te vallen. Met 9,7 km op de teller zijn we blij om even te kunnen uitblazen. Alle horeca is hier zowaar geopend, weliswaar voor afhaal. De meesten nuttigen hun bakje patat echter aan het afhaaltoogje. De verschillen tussen België en Nederland blijven toch groot, ze geloven duidelijk niet in mondmaskers en afstand houden. We besluiten om voor de bospaddenstoelensoep te gaan bij de boterhammen en installeren ons op een bankje op het plein, weg van de drukte. We kikkeren er meteen van op, ook de kinderen genieten van de maaltijd. En de belofte van gisteren maakt schuld! Paulien en Marie mogen na het eten eventjes naar de speeltuin!
Na een half uurtje spelen wordt het drukker in de speeltuin en is het tijd om verder te gaan. We hebben immers nog meer dan 7 km voor de boeg en het is al 14u. We laten de toeristische attracties achter ons en trachten het juiste pad te vinden. Je moet wel opletten want ook GR128 en het Krijtlandpad (eveneens rood geel) passeren hier. Het eerste smalle pad links na de Boudewijntoren is het juiste pad! Onder een stralende zon stappen we verder op de landsgrens totdat we grenspaal nummer 2 bereiken. Er passeren regelmatig groepjes wandelaars, voor ons net iets te druk. Wanneer we een dalend pad nemen is de modder terug van de partij. Maar het aandeel tegenliggers daalt, want we bevinden ons nu al op enige afstand van de Boudewijntoren. We bereiken de N608, die we even volgen om dan verder te stappen over een mooie glooiende weg. Deze weg trakteert ons op mooie uitzichten over het vlakbijgelegen Gemmenich en de rest van de regio. Paulien is niet echt onder de indruk, daarom gaat ze Orry’s verzamelen. Het betreft hier gewoon lucht, de fantasie van een kind… Van de mooie kerststal aan een kruisje is ze dan weer wel onder de indruk. Die kruistekens komen we hier trouwens, net zoals in de Kempen, regelmatig tegen. We vervolgen onze tocht bereiken zo opnieuw de N608. Ongemerkt hebben we een oude spoorlijn overgestoken, momenteel nog geen RAVeL. Paulien is moe en we beslissen om ze in de draagzak te zetten. Ook voor Kim en mij is de wandeldag zwaar, je hebt zo van die dagen dat de rugzak gewoon niet goed zit. We houden de moed erin en terwijl de zon stilaan begint te zakken, stappen we verder naar de Roerberg.
Wanneer we links afslaan richting de rivier Soue volgen we een nieuw stukje GRP 563. Vroeger liep het traject gewoon rechtdoor naar Plombières, nu maken we dus nog een ommetje van ongeveer 3 km. Er volgt opnieuw een mooi zicht op de spoorbrug van Moresnet. We dalen verder af, passeren maar liefst 4 kruistekens en volgen de rivier tot we aan de oude spoorlijn Montzen – Plombières komen. Na een stukje de RAVeL gevolgd te hebben stappen we het Réserve naturelle agréée de Plombières in. Het lukt me niet om met de rugdrager door het poortje te gaan, dan maar eventjes door de knieën om onder te slagboom te gaan. Oef niet simpel! Het gebied waar we nu doorstappen is een voormalige mijnsite en wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van graslanden op zinkhoudende bodem. De planten die hier groeien zijn soorten die enkel voorkomen op bodems met zink of andere zware metalen. Een aangenaam gebied om door te stappen. We steken de Geul een paar keer over tot we plots aan een plaats komen waar deze in een grot verdwijnt. Deze in 1860 kunstmatig gecreëerde doorgang diende om overstromingen, die nefast waren voor de mijnindustrie, te voorkomen. De tunnel is meer dan 100 meter lang. Wij mogen dus nog eventjes klimmen, maar dalen snel opnieuw af. We volgen kort een restant van het Geulkanaal en stappen dan naar de ingang van het domein. Zo bereiken we de bebouwde kom van Plombières. We besluiten om eerst nog een stuk fruit te eten in het bushokje en vooraleer we terugrijden naar de jeugdherberg nemen we nog eens kijkje naar het kersttafereel in de prachtige kerk van Plombières. Opnieuw geen druppel regen gehad en zelfs af en toe het zonnetje erbij. Wederom een geslaagde dag!
Conclusie:
Wederom slaagt GRP 563 erin om het boeiend te houden. De spoorbrug van Moresnet, het drielandenpunt en de mijnsite van Plombières geven mooie indrukken van de regio. Voeg daarbij het glooiende landschap en het plaatje is wederom compleet. In deze etappe stap je wel redelijk wat over asfalt maar er zit ook een aangenaam stukje door het Preusswald bij. De passages door weides mis je op dit stuk wel.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn goed bereikbaar met het openbaar vervoer en zelfs rechtstreeks met elkaar verbonden. Wij namen aan de halte Plombières Eglise bus 710 van de TEC naar Kelmis. Daar stapten we uit aan de halte Kelmis Coopérative. Lijn 710 kent een goede frequentie op weekdagen, maar ook tijdens het weekend. Vanaf de eindhalte is er een aanloop van ongeveer 1,3 km tot aan de GRP. Controleer steeds de dienstregeling op de site van de TEC. Tickets kan je in voorverkoop halen in de krantenwinkel bij Plombières of Kelmis. Let op! Deze zijn gesloten op zondag, betalen in de bus kan (tijdelijk) niet omwille van Corona!
- Aanvankelijk hadden we deze etappe willen aanvatten aan de halte Astenet Kapelle om alzo een etappe van 22 km te stappen. Er is dan geen onnodige aanloop, maar de bussen geven volgens de dienstregeling geen aansluiting in Kelmis (hoofdhalte BBL). Je zou dan 1u moeten wachten in Kelmis… Misschien is er wel aansluiting, met de TEC weet je maar nooit… maar wij durfden het risico niet te nemen. Eventueel kan je Kelmis nemen als uitvalsbasis en de bus 396 nemen naar Astenet om daar te starten en bij aankomst in Plombières kan je bus 710 dan weer nemen naar Kelmis. Er zijn mogelijkheden, maar ze vragen veel planning en opzoekwerk.
- Bevoorrading is enkel mogelijk in Kelmis. Er liggen diverse supermarkten langs de N3: bijvoorbeeld de Aldi of de Lidl.
- Wat betreft horeca zijn er in Moresnet (na 3,5 km) 2 restaurants, misschien iets minder geschikt voor de wandelaar maar toch: La Veranda Moresnet en L’Auberge de Moresnet. De volgende pitstop is na 9,7 km aan het drielandenpunt. Het is daar met momenten druk en het is vooral in trek bij de Nederlanders. Naast een gratis speeltuin en de betalende uitkijktoren en labyrint is er ook horeca. Op Belgische bodem heb je le Bistro. Op Nederlands grondgebied een Herberg, frietkot en poffertjeskraam. In tijden van Corona was hier alles geopend voor afhaal. Tenslotte kan je in Plombières eventueel nog iets drinken in M&T Bar Retro (beperkt geopend). Verder zijn er daar enkel frietkoten te vinden en helaas geen café’s.
Kaart:
GRP563 Etappe 8: Kelmis – Plombières
Profiel