Afstand (GPS): 19 km (incl. 0,4 km aanloop)
Afstand (gepland): 18,5 km
Stijgen: 330 meter
Dalen: 298 meter
Tijd: 9:50 – 15:50
Gemiddelde snelheid: 3,2 km/h
Onverharde paden: 53 %
Leeftijd Paulien: 3 jaar
Paulien wandelde zelf 4,5 km (3,5 + 1)
Leeftijd Marie: 1 jaar en 10 maanden
Gepland hoogteprofiel
Na de vele regenachtige dagen van de laatste tijd wordt er nog eens droog, maar koud weer voorspeld op zondag. Tijd om de wandelschoenen aan te trekken. Deze keer vergewissen we ons ervan dat er zeker geen sneeuw ligt en nemen we voor de kinderen extra sokken en kleren mee. Een nieuwe thermos moet ervoor zorgen dat we deze middag een warm soepje kunnen eten. De trip naar Eynatten verloopt praktisch helemaal over snelwegen, we geraken er dus vlotjes en parkeren de auto aan de kerk, vlakbij de bushalte. Zelfs op zondag passeert hier elk uur een bus naar Eupen, maar de onze zal wel een omweg maken langs Raeren, daar zullen we straks ook passeren op onze wandeling. We stappen in de warme bus en ontwaarden het ticketje. Het tarief tot Eupen blijkt Next te zijn, een goedkope rit dus. Na vertrek waan ik me direct weer in de jaren ’90 en dat heeft alles te maken met de muziekkeuze van de chauffeur. De bus is blijkbaar uitgerust met een serieuze stereo installatie want we voelen de bastonen tot in onze buik. Bonzai Channel One in de Oostkantons… De rit verloopt wild, regelmatig schraapt het achterwerk van de bus over het wegdek. Een medereiziger vraagt ondertussen of we de sneeuw willen opzoeken, neen voor ons geen sneeuw vandaag! De man spreekt met z’n Duits accent echter verbazend goed Nederlands. We bereiken Eupen zonder al te veel kleerscheuren en maken ons klaar. De chauffeur heeft pauze en vraagt een verstekeling om nu toch uit te stappen, de man gaat dan maar de vuilnisbakken af. Openbaar vervoer, er valt altijd wat te beleven. We verlaten het busstation en zetten koers naar de Sankt-Nikolaus kirche, waar we de geel rode tekens van de GRP oppikken!
Via de winkelstraat bereiken we een driehoekig pleintje vlakbij de prachtige kerk. Het blijft toch een imposant exemplaar, mede dankzij de opvallende barokke tweelingtorens. Toen ik hier enkele jaren geleden passeerde waren de koperen spitsen nog groen, inmiddels blinkt het koper weer. We stappen verder en Paulien vindt een speeltuintje. De euforie is groot, maar neemt snel af wanneer blijkt dat de toestellen nog nat zijn. Dat is niet erg, we komen nog veel speeltuinen tegen, aldus Paulien. We zwijgen wijselijk en beginnen te klimmen. We volgen een weg met de veelzeggende straatnaam ‘Am Berg‘. In korte tijd stijgen we naar een woonwijk. Paulien stapt flink mee en is onder de indruk van alles wat er te zien valt, ook het beetje sneeuw dat is blijven liggen trekt haar aandacht. We bereiken de jeugdherberg van Eupen en stappen nu samen met GR 573 en GR 15. Enkele borden waarschuwen ons voor een versperring maar koppig als we zijn, stappen we verder en dalen af naar de ringweg. Geen versperring te zien. We nemen afscheid van GR 573 en volgen nu een mooi pad, langs de flank van de Vesdervallei. Paulien vindt overal holletjes en we vragen ons samen af welk diertje daar zou wonen. Wanneer we stijl afdalen naar de Vesder passeren enkele MTB’s ons, de klim is voor hen te zwaar. Ik kan ze geen ongelijk geven! Aan een brug verlaten we ook GR 15 en zoekt onze GRP weer zijn eigen weg. We mogen opnieuw klimmen maar deze keer is het pad wat smaller en is er ook veel meer modder. Paulien blijft flink volhouden en stapt goed mee aan Kim haar hand. Wanneer het pad vlakker wordt is er meer wateroverlast en heeft Paulien er stilaan genoeg van. Ze mag in de rugdrager en we gaan verder over een semi-verhard fitnessparcours.
We waren tot hiertoe nog geen wandelaars tegengekomen maar dit traject blijkt heel populair te zijn. We kruisen grote groepen mensen die bijna allemaal een pony bijhebben voor de kinderen… Er moet hier duidelijk een manege in de buurt zijn want we tellen meer dan 20 pony’s. Deze mensen kennen duidelijk de wandelcode ‘links wandelen’ niet, meermaals worden we het van het pad gemaaid omdat ze met 4 langs elkaar willen stappen. De militairen, die hier duidelijk op manoeuvres zijn, tonen meer discipline en wensen ons steeds een goedendag. Wanneer we rechts afslaan en het Ost-Hertogenwald inwandelen laten we de zondagse pony wandelaars voor wat ze zijn. We dalen af naar de Diebach, die we oversteken aan een eenzame woning. We winnen opnieuw wat hoogte en zigzaggen een beetje door het woud. We zien vandaag maar een fractie van dit woud, dat uit meer dan 12000 hectare bestaat en wandelen voornamelijk tussen naaldbomen. Er zijn ook lokale wandelroutes, die trekken veel wandelaars. We bevinden ons inmiddels ook een pak hoger dan in Eupen en dat is te voelen aan de temperatuur en te zien aan de hoeveelheid sneeuw die hier is blijven liggen. Aan een vijver laten we de picknick bank links liggen, want die is nog bedekt onder een dikke laag sneeuw. We stijgen verder tot aan een asfaltweg die we parallel volgen over een mooi bospad. Een leuk alternatief voor het asfalt, maar we moeten opletten om de voeten droog te houden. Als het echt niet lukt kan je uitwijken naar de weg, maar we geven uiteraard niet snel op. Aan een slagboom verlaten we de sluipweg naar Roetgen en sturen de tekens ons door een brandgang. Een brandgang staat meestal garant voor modder en dat is hier zeker niet anders. Tot aan een beekje geraken we er nog goed door, maar nadien is het echt wel zoeken naar een droger alternatief. Keerzijde is dat we hier geen andere wandelaars tegenkomen en het pad voor ons alleen hebben. De vele bruggetjes verraden al dat het hier om een nat gebied gaat.
Deze bruggetjes leiden echter niet altijd naar het droogste gebied, creatief zijn is de boodschap. Wanneer we de waterloopjes achter ons laten verwachten we een droger pad maar niets is minder waar! We blijven hoppen van links naar rechts tot aan een verharde bosweg. We dalen terug af, steken de verlaten, maar nog onderhouden spoorlijn Eupen – Raeren over en verlaten alzo het woud. Aan een T kruising, vlakbij een smeedijzeren kruis, staat een mooi zitbank ons op te wachten. Uit de wind, in de zon en helemaal droog! Dat wordt ‘em. De kinderen genieten van hun welverdiende lunch en deze keer is er wél warme Royco soep! Fijn om eventjes op krachten te komen. Nadat Marie een nieuwe pamper heeft gekregen vertrekken we terug. Na 35 minuten stilzitten is het tijd om terug op te warmen. Zowel Paulien als Marie hebben nog niet kunnen slapen in de rugdragers, waarschijnlijk door de koude, daarom zijn ze een beetje knorrig. Paulien wil niet zelf stappen, daarom gaat ze ook terug in de rugdrager. Met 9,2 km op de teller zitten we trouwens mooi op de helft! We volgen nu bijna 2 km de Bovendriescher Strasse. Er passeren maar 3 auto’s, zeker geen saai stuk. Het uitzicht is best mooi en we zien de watertoren van Raeren steeds dichterbij komen. Aan een boerderij sturen de tekens ons een weide in. Hier is tevens een variant gemarkeerd die het asfalt verder volgt. We vermoeden voor wateroverlast, maar kiezen toch voor de weide. In de verte blinkt het volgende poortje al in de zon, we stappen recht op ons doel af! De voeten houden we voorlopig droog.
We vragen ons af waarom er een variant is, maar wanneer de kasteelhoeve Schloss Knoppenburg in zicht komt volgt er toch een zompige weide. Een beetje uitwijken naar boven helpt om dit stuk te vermijden. Volgens de gids van 2003 is het kasteel in renovatie. Een gedeelte is inmiddels mooi opgeknapt, de achterzijde is men precies vergeten. Voor Paulien is dit een beetje het kasteel van Harry Potter. We hebben het gehucht Neudorf bereikt, maar de GRP gaat trouw verder door de velden. De nieuwe metalen poortjes hebben op dit stuk hun intrede nog niet gemaakt, hier zweert men nog bij houten constructies. Het heeft zijn charme, maar de wateroverlast is echter groot, daarom halen we acrobatische toeren uit om niet aan pootje baden te moeten doen. Elke keer weer zijn we verrast dat het lukt. De kerk van Raeren komt nu steeds dichterbij. Het moment voor Paulien en Marie om afwisselend hun keel open te zetten. Nog steeds lukt het ze niet om de slaap te vatten. Na de nodige troostmomentjes krijgen we ze stil en besluiten we niet meer te praten totdat ze slapen. Al zwijgend genieten we van de omgeving, het ene kerkpaadje wisselt het andere af, we stappen over lieflijke bruggetjes. Dit stuk is een van de trajectwijzigingen en is dus zeker geslaagd! De GRP komt nu ook langs de burcht van Raeren, oorspronkelijk een middeleeuw waterslot uit de 14e eeuw, thans een aardewerkmuseum. Het aardewerk uit Raeren werd in de 16e eeuw alom bekend en over de gehele wereld uitgevoerd. We steken de Iterbach over en al stijgend verlaten we zo het dorpje. De meisjes zijn eindelijk in slaap geraakt! We laten het asfalt weer achter ons en trekken opnieuw de velden in.
Wederom volgen er avontuurlijke stukken. De modder en het water weten ons uiteindelijk toch klein te krijgen, op een gegeven moment valt er niet meer aan te ontsnappen en stappen we gewoon door een beekje. De chicanes zijn steeds weer anders en we moeten ons in allerlei bochten wringen om de rugdrager er tussen te krijgen. Wonder boven wonder blijven Paulien en Marie gewoon doorslapen! De afwisseling is wel leuk, wat is het tof om zo rustig te kunnen wandelen van weide naar weide. Aan het laatste poortje loopt het echter mis, Marie wordt wakker en zet haar keel open… Paulien slaapt gewoon verder. Het pad brengt ons naar een mooie schuilhut. Die is echter ingenomen door enkele jongeren. We stappen verder en krijgen Marie terug stil. Ter hoogte van het gehucht Berlotte wordt ook Paulien wakker, zij is gelukkig wel uitgeslapen. Een voormalige hoogspanning cabine uit 1923 is hier omgebouwd tot wortelmuseum, wat een leuk concept! We vervolgen over een graspaadje en komen opnieuw aan een poortje dat toegang geeft tot een weiland. Nu moeten de rugzakken af want we geraken er echt niet door. Marie wil per se zelf stappen en we moedigen Paulien aan om hetzelfde te doen. Eens door de poortjes is het voor onze dames niet gemakkelijk. De bloedsomloop komt weer op gang en dat is even wennen. Enkele wandelaars steken ons voorbij en laten weten dat we een wandelstok zijn vergeten aan het poortje… Inderdaad, ik ga snel terug want de stokken hebben vandaag hun nut al bewezen. Kim stapt verder met de meisjes. Na het oversteken van de Wegestrasse volgen we een smal asfaltpad, de Berlotter Kirchweg, een oude kerkwegel dus. Die is goed voorzien van draaipoortjes, tot groot jolijt van Paulien maar tot spijt van de twee MTB’s die toch de voetweg wouden nemen. We ontwijken de koeienvlaaien op het pad en bereiken het centrum van Eynatten. Aangekomen aan de kerk zit onze wandeldag er op. Bij het wisselen van de schoenen merken we dat het alweer flink aan het afkoelen is. De kinderen zijn duidelijk nog niet moe, want tijdens de autorit blijven ze wakker, maar ’s avonds vallen ze alletwee als een blok in slaap! Mission accomplished.
Conclusie:
De GRP trakteerde ons vandaag op heel veel afwisseling. Mooie paden doorheen het Ost-Hertogenwald, leuke passages door glooiende weilanden en prachtige kerkwegels in Raeren en Eynatten. Het plaatje klopt helemaal. Er zijn passages met modder en je kan wel eens wateroverlast hebben, maar er zijn gelukkig ook stukken waar je vlot kan doorstappen. Een van de mooiste etappes wat ons betreft!
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn zeer goed bereikbaar met het openbaar vervoer. In Eynatten neem je aan de halte Dorf bus 14 richting Eupen. De bus brengt je in 13 of 23 minuten (naargelang de te volgen route) tot het busstation van Eupen. Op weekdagen en op zaterdagen is er zelfs een halfuurdienst, op zondag rijdt de bus elk uur. Ook het station van Eupen ligt vlakbij! Mogelijkheden genoeg dus. Controleer steeds de dienstregeling op de site van de TEC. Let op! Cash betalen kan (tijdelijk) niet in de bus, zorg voor een kaartje! Tariefzone Next.
- In Eynatten kan je gratis parkeren aan de kerk. In Eupen kan je ook gratis parkeren achter het busstation, op andere plaatsen is het veelal betalen of parkeerschijf leggen.
- Stap je zonder kinderen of doe je liever meer kilometers, dan kan je eventueel verder wandelen tot Astenet. Daar kan je ook een rechtstreekse bus naar Eupen nemen. Ik heb de etappe 10 jaar geleden zo gestapt. Reken dan wel op een stevige 27 kilometer.
- Bevoorrading is mogelijk in Eupen. Aan het busstation is een AD Delhaize gelegen. Andere winkels bevinden zich wat verder van de GR en liggen langs de N67. In Eynatten kan je ook op wandelafstand van het parcours een AD Delhaize of Aldi vinden.
- Uiteraard is alle horeca nog steeds gesloten. Maar in betere tijden kan je hopelijk nog terecht in volgende zaken: in Eupen zijn er uiteraard veel mogelijkheden, vooral aan het pleintje tegenover de Sint-Niklaaskerk zijn er gezellige terrasjes. Volgens de Google reviews zou café Columbus een aanrader zijn. Daarna moet je al tot Raeren stappen om iets tegen te komen. Na 13 km stappen kom je langs Hotel Restaurant Zum Onkel Jonathan. Iets verder ligt ook een café. Je kan ook verder stappen en iets drinken in het café Smackhaft tegenover de burcht. Tenslotte kan je in Eynatten terecht om iets te eten in een van de Italiaanse restaurants: La Sera of Bella Italia. Een bakker kan je daar ook vinden maar helaas is er geen café in de buurt.
Kaart:
GRP563 Etappe 6: Eupen – Eynatten
Profiel
prachtig, professioneel gebracht weerom
Bedankt Rony!
Super mooi en warm geschreven met duidelijke tips en tricks! Zijn er van deze routes ook digitale versies voorhanden, zodat ik ze kan importeren in mijn app voetganger?
Hey Wendy. Ik zal eens kijken of ik de GPX track er voortaan ergens kan bijzetten. Normaal kan je via het kaartje hierboven ook de GPX downloaden dacht ik.
Maar uiteindelijk gaat het om onze eigen indeling van een GR en die tracks kan je gratis vinden op http://www.groteroutepaden.be of http://www.grsentiers.org 🙂
Bedankt voor je reactie
Super mooi en warm geschreven met duidelijke tips en tricks! Zijn er van deze routes ook digitale versies voorhanden, zodat ik ze kan importeren in mijn app ?