Afstand (GPS): 19,1 km
Afstand (gepland): 18,3 km
Stijgen: 355 meter
Dalen: 487 meter
Tijd: 12:15 – 17:05
Gemiddelde snelheid: 3,9 km/h
Onverharde paden: 68 %
Leeftijd Leon: 3 maanden
Hoogteprofiel
Na een lange pauze wegens zwangerschap, nadien een bevalling en dan Leon die uiteraard nog niet mee op wandel kon, is het tijd om de wandelschoenen nog eens aan te trekken en te kijken hoe het met onze conditie is gesteld. We genieten van onze laatste dagen moederschapsrust/vaderschapsverlof en besluiten om nog eens richting de Herve te trekken. Paulien en Marie gaan niet mee, die hebben school. Leon daarentegen gaat wél mee, zijn eerste GR! Al gaat hij zelf niet stappen, maar mag hij in de buikdrager. Nadat we de kinderen hebben afgezet aan de schoolpoort maken we ons klaar en rijden we naar Dalhem waar we de auto achterlaten in de buurt van de bushalte. De dienstregeling van de bussen laat ons helaas toe om pas na 12u15 te starten. Ik moet zeggen dat de app van de TEC er serieus op vooruit gegaan is. Je kan de bus live volgen en tickets kopen via je smartphone. Wat een luxe! Een goedgevulde bus brengt ons stipt van Dalhem naar Visé waar we overstappen. Met slechts 1 andere reizigster stappen we in de bus die ons door de Voeren loodst tot in Aubel. Mijn buikgevoel geeft aan dat deze busverbinding ook geen lang leven meer zal beschoren. Aan de ietwat troosteloze terminus in Aubel maken we ons klaar voor de tocht. We zullen het tempo hoog moeten houden want om 17u is het donker. Niet getalmd dus!
We stappen terug naar het voetbalveld waar we meer dan een jaar geleden deze streek GR achter ons lieten. Wanneer we de hoofdweg kruisen mogen we meteen weer ons mondmasker bovenhalen want het is markt… Gelukkig mag die snel weer weg want een kerkwegel brengt ons naar de eerste chicane van de dag! Het zicht dat we voorgeschoteld krijgen is meteen Herve pur sang! Groene glooiende velden met hier en daar een kerktoren. I like it! Van de ene weide gaat het naar de andere. De creativiteit bij de boeren is vandaag wederom top, het ene poortje ziet er al specialer uit dan het andere, zolang de schapen maar in hun weide blijven hé. Mits wat huppelen om de modder te ontwijken, bereiken we de N649. Enkele rustige asfaltwegen brengen ons weer naar een prachtige veldweg die op hoogte blijft en opnieuw adembenemende uitzichten voorschotelt. We passeren de mooi gelegen Sint Anna kapel. Ze is voorzien van een mooie picknick plaats.
Wanneer de veldweg overgaat in asfalt volgen er enkele borden waar nogal wat verbodstekens op staan. Geen nood, we mogen gewoon door. De boer vraagt alleen om de paden te respecteren. We zijn enorme voorstander van deze stille wegen en respecteren dus zeker de signalisatie. Wandel van poort naar poort en je zit goed! Stilaan merken we dat het menens is vandaag, we beginnen serieus te stijgen en dat zijn we duidelijk niet meer gewoon. Het is even doorbijten tot het gehucht Sart. We zijn blij wanneer O-L-V ons begroet, want nu weten we dat we boven zijn. Wanneer we over een bosweg verder stappen zien we de abdij van Val Dieu al liggen in de verte. Er wacht ons nog een serieuze afdaling. Die gaat echter heel vlot, het pad is totaal niet modderig. We komen nu ook voor de eerste keer wandelaars tegen, we naderen duidelijk een toeristisch gebied. Halfweg de afdaling gaat het over asfalt verder. Eens aangekomen aan de rivier La Berwinne verlaten we heel even de GRP om uit te rusten in de cafetaria van de abdij.
Die is gelukkig geopend en hier zijn we helemaal niet alleen. Voor een doordeweekse dag is het hier best druk. Na de gekende CST administratie geniet Kim van een warme kom soep. Zelf opteer ik toch voor een blonde Val Dieu! Leon, die heeft niet te kiezen maar geniet van de moedermelk. Wanneer we om 14u30 beseffen we dat we het tempo moeten opschroeven. Daarom beslissen we dat ik Leon ga dragen, anders gaan we niet voor het donker aan de auto zijn. We moeten immers nog meer dan 11 km stappen. We verlaten de abdij en besluiten dat het toch wel de moeite is om hier nog eens terug te komen. Het pad dat we nemen brengt ons meteen enkele meters hoger. Opnieuw volgt een mooie passage door het prachtige weidelandschap. Het is hier wel even zoeken naar het volgende poortje, de GPS komt van pas. We verlaten de weides en stappen even door een woonwijk genaamd Mauhin. Hier wordt nog duchtig gebouwd. We slaan een zijweg in en passeren een huisje dat echt wel een prachtig uitzicht heeft over de Voerstreek. Als we dan toch ooit voor een tweede verblijf zouden opteren, dat komt dit aardig in de buurt.
We dalen stilaan opnieuw af, ditmaal naar de vallei van de Asse. Het pad wordt smaller en het is zoeken naar droge plekjes. De wandelstokken komen vandaag dan toch van pas. We kruisen een grote groep wandelaars en dalen verder af. Het pad wordt stilaan een beek, gelukkig is er een hoger en droger alternatief. We bereiken zonder kleerscheuren het bruggetje over de Asse, maar we hebben wat tijd verloren met het afdalen en daarom schroeven we het tempo wederom op. Gelukkig gaat de GRP verder over een mooie glooiende, maar wederom modderige weg doorheen de vallei van de Asse. Het is wel een prachtig gebied om doorheen te wandelen, de Asse heeft hier de ruimte om mooi te kunnen meanderen. Wanneer we de weide worden ingestuurd wordt het even spannend, het bruggetje ligt er nog, maar zal op termijn toch vervangen moeten worden. Waarschijnlijk het resultaat van de overstromingen van vorig jaar. Het vervangen van deze bruggetjes is natuurlijk ook geen prioriteit. We houden de voetjes droog en zetten er stevig de pas in. Een gemakkelijke bosweg brengt ons dan snel in Mortroux. We wandelen op een heuvelflank. Links een mooi zicht op de rivier, rechts de bebouwing.
Wanneer we afdalen naar het kerkje lijkt het wel dat de tijd hier is blijven stilstaan. Een vintage elektriciteitshuisje draagt zeker bij aan deze gedachte. We verlaten het dorpje en via een korte steile klim snijden we een S bocht van de weg af. Zo komen we terecht op een plateau. De tekens sturen ons een veldweg in, waar een landbouwer ons trakteert op mestgeurtjes. Gedurende een dikke kilometer blijven we stijgen en krijgen wel mooie vergezichten. We zien de mijnterril van Blegny ook liggen nu. De tijd tikt echter genodeloos verder, het tempo nog optrekken gaat niet en we merken dat de zon stilaan aan het zakken is. We steken de N627 over en bereiken zo La Tombe, een gehucht van Bombaye. De GRP is hier drastisch gewijzigd, vroeger liep hij verder naar Berneau, die passage is dus geschrapt. We stappen langs de mooie kapel van het Heilig Kruis, gelegen op een splitsing van wegen. De nog aanwezige kerstverlichting zorgt ervoor dat hij opvalt en wij merken dat het nu echt wel begint te schemeren. We volgen een half verharde weg en komen ook ineens wit rode streepjes tegen. Ik dacht eerst dat deze van de GR 5 waren, maar die blijken van het Pelgrimspad (LAW 7) te zijn. Een pad door de weide brengt ons opnieuw naar de Berwinne, maar de afdaling vraagt nog een inspanning want het pad is opnieuw héél modderig. We bereiken de rivier en aan de Ferme de Cronwé voegt de GR 5 zich er bij. Hier passeren we dus nog een keer. We stappen verder door de weide en terwijl het echt donker begint te worden zien we de kerk van Dalhem dichterbij komen. We snijden een klein stukje af (dat maken we volgende keer wel goed als we de GR5 etappe stappen) om meteen naar onze auto te gaan die geparkeerd staat aan het schooltje. Uiteindelijk hebben we er net geen 5u op gestapt, tijd om de conditie terug op te bouwen. Leon, die was wel supertevreden in de buikdrager, want die heeft zich amper laten horen. Dat komt dus zeker goed als we verder gaan met de GR 5. De volgende etappes slaan we dus over, want ze lopen gelijk met de GR 5. Vanaf Nessonvaux zoekt de GRP zijn eigen weg weer.
Conclusie:
Een etappe die niet zo gemakkelijk te regelen is het openbaar vervoer maar best wel de moeite is om te stappen. Je wordt regelmatig beloond met mooie uitzichten over de landschappen van de Herve. Er zitten enkele hele mooie stukken in: zowel door weides, als over smalle paadjes, als doorheen valleien. Heel veel afwisseling, je kan met momenten vlotjes doorstappen en op andere stukken moet je moeite doen om niet door de modder te ploeteren. Stop zeker even aan de abdij van Val Dieu, warm aanbevolen.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn bereikbaar met het openbaar vervoer maar het is niet zo gemakkelijk om van het ene naar het andere punt te gaan. Je kan de verplaatsing tussen Dalhem en Aubel enkel op weekdagen of zaterdag doen. Aan de halte Dalhem Chateau neem je bus 67 naar Visé. Je stapt over aan de eindhalte (Place des Déportes) en neemt daar bus 139 naar Aubel Place de la Victoire. Deze bus, die door de Voerstreek rijdt, kent een enorm lage bezetting en rijdt daarom slechts sporadisch. Controleer goed de uurregelingen op de site van de TEC. De rit duurt met overstap 1 uur op weekdagen, tarief HORIZON. Je dient echter vroeg te starten of kan pas in de namiddag beginnen aan je wandeling. Hou daar zeker rekening mee.
Een gemakkelijkere manier om de wandeling te organiseren is om een centraal vertrekpunt te nemen, bijvoorbeeld Luik. Je neemt dan de trein tot Welkenraedt vanwaar je elk uur een bus hebt naar Aubel. Aan je eindpunt neem je de bus naar Visé en kan je terugsporen naar Luik. Het zijn maar ideeën om je trip te organiseren zonder gebruik te moeten maken van 2 auto’s. - Je kan gratis parkeren in Dalhem, maar je zal dat enkel kunnen doen langs de openbare weg. Wij stonden geparkeerd in het straatje naar de school. Het is dus een beetje zoeken. In Aubel is er een ruime gratis parking aan het voormalige station.
- Bevoorrading is mogelijk in Aubel. Er zijn voldoende slagers en bakkers en er is een buurtsupermarkt. Allen op wandelafstand of zelfs langs de GRP. In Dalhem is er een kruidenier met een beperkt assortiment.
- Je hebt wel de mogelijk om iets te drinken of te eten:
- Bij de start in Aubel: diverse zaken langs het pad of in de buurt. Bijvoorbeeld: Aux deux Frères.
- Na 6,2 km kom je langs de abdij van Val Dieu. Je kan iets drinken en eten in de brasserie. Aan de overzijde heb je ook de Moulin de Val-Dieu. We hebben iets gedronken in de brasserie. Heel gezellig. Er was zelfs een luiertafel aanwezig!
- Aan het eindpunt in Dalhem heb je op wandelafstand van de GRP nog een frituur, een pizzeria en een café (Le Trou Peckêt).
Kaart:
GRP563 Etappe 2: Aubel – Dalhem
Profiel
Wat een schitterend avontuur voor jullie, ook voor de kleine Leon! Als dat later geen GR wandelaar wordt begrijp ik het ook niet meer. Wij hebben ook goeie herinneringen aan die etappe; we verplaatsen ons tussen Aubel en Dalhem met de fiets die we dan later gingen ophalen. We hebben Herve vorig jaar helemaal rondgewandeld… er zijn nog prachtige etappes te verwachten voor jullie. Wij zijn eergisteren in Bergen op Zoom GR5 gestart via Kalmthout en dan naar Noorderkempen station in Brecht. De rest volgt later naar Maastricht…. Misschien lopen we elkaar daar eens tegen het lijf…. Groeten, Paul
Dag Paul, bedankt voor je reactie. Ja ik wist dat je die vorig jaar aan het doen was. Fijn dat je de hele Herve tour hebt kunnen afstappen, het blijft inderdaad een pareltje waarvan veel mensen niet weten. Oh, leuk ook aan de GR5 begonnen! Wij hopen die dit jaar toch weer een beetje te kunnen oppikken, maar voor de GR5 gaan al onze kinderen sowieso mee op pad, dat vraagt dus nog meer planning en opsplitsing van de voorziene etappes. Misschien tot onderweg! GRoeten, Davy