SGR Hageland Etappe 4: Wezemaal – Kortrijk-Dutsel

Afstand (GPS): 13 km
Afstand (gepland): 12,8 km
Stijgen: 234 meter
Dalen: 194 meter
Tijd: 09:00 – 14:20
Gemiddelde snelheid: 2,4 km/h
Onverharde paden: 61 %
Leeftijd Paulien: 5 jaar
Paulien wandelde zelf: 10,4 km (5,2 + 3,2 + 2)
Leeftijd Marie: 3 jaar
Marie wandelde zelf: 5,1 km (2,5 + 2,6)
Leeftijd Leon: 8 maanden

Hoogteprofiel

De weerman voorspelt vandaag een warme dag, toch beslissen we om nog eens te gaan wandelen want onze vrije dagen zijn nu eenmaal schaars, zelfs tijdens het weekend. We beslissen om vroeg te vertrekken en de bus pas aan het einde van de wandeling te nemen om zo de grootste hitte voor te zijn. De rit naar Wezemaal met de auto verloopt vlot, blijkbaar zijn we net voor een van de vele Werchter evenementen en moeten we geen omleiding volgen. We parkeren de auto vlakbij de kerk en kunnen dan ook om 9u00 starten aan de wandeling. Gewapend met hoedjes en ingesmeerd met factor 50 gaan we de Streek GR te lijf. Paulien en Marie mogen, zoals steeds, het eerste stuk zelf wandelen. Leon gaat in de buikdrager. We stappen eerst nog even rond de kerk, want we zijn vorige keer aan de voorzijde geëindigd en ik blijf wat dat betreft redelijk autistisch.

Op de smalle eenrichtingsweg langs de kerk passeren we nog enkele zeer oude gebouwen, de een in al wat betere staat dan de andere. Ook de pastorie van de Sint-Martinus parochie kan je bewonderen vanaf het wandelpad, deze zou al bestaan sinds 1664 en is verbazend goed onderhouden. Na het ommetje rond de kerk zien we de auto weer staan, maar dat is voor straks. We volgen een kerkpaadje tussen twee schoolgebouwen door. Paulien wil meteen naar de speelplaats natuurlijk. Nadien loopt het pad langs een mooie boomgaard, om jaloers op te zijn. De streepjes brengen ons terug naar de hoofdweg. De oversteekplaats is zo ingericht dat je via de kapel O.L.V. van Bijstand moet oversteken. Deze ligt namelijk midden op de weg en de meisjes nemen uiteraard een kijkje. Maar nu is het stilaan tijd voor het echte werk: de beklimming van de Wijngaardberg!

De hoedjes verdwijnen al snel wanneer we de klim aanvatten. Juist op tijd voor Paulien, want ze begon het wat saai te vinden. We moeten toegeven dat het best een pittige klim is, het Hageland blijft ons verrassen. Eens boven worden we wel beloond met een mooi uitzicht over de regio. De kinderen hebben meer interesse in de grotten en de wijnmuur die je hier kan bewonderen. Die muur moet echt een titanenwerk geweest zijn. Daar waar we de afdaling inzetten kan je een mooi gerestaureerd stuk aanschouwen. Met 2,5 km op de teller ook het ideale moment om Marie in de wandeldrager te steken. Het dalen tussen de wijnranken verloopt vlot en we zien de snelweg al liggen. We moeten wel nog even rondstappen om tot de brug te geraken waar we de E314 oversteken. Op de smalle weg daar naartoe passeren enorm veel wielertoeristen aan hoge snelheid, het is dus opletten geblazen en achter elkaar stappen. Eens over de snelweg gaat het terug over trage wegen naar de volgende berg, de Beninksberg. Er volgt geen beklimming, maar een mooie, helaas te korte, passage door het natuurgebied om vervolgens de rand van het bos te volgen. We hebben 5 km gestapt, tijd om een plekje te zoeken voor de boterhammen. Helaas is er geen bank in de buurt, dan maar zoeken naar een plekje in het gras.

Lang blijven we niet zitten want al snel slaan de mieren toe. Paulien mag nu rusten en Marie gaat weer stappen. Op zich is het jammer dat we de rand van het bos blijven volgen, want er zijn andere routes. Gelukkig is het pad best afwisselend: af en toe bos, dan weer velden, even later weer een holle weg. We stijgen opnieuw tot aan een asfaltweg om dan terug een smal steil pad naar beneden te volgen. Paulien is onder de indruk en wil zelf stappen, mijn rug protesteert alvast niet! Eens beneden wil ze terug in de rugzak, maar die vlieger gaat natuurlijk niet op. Ter hoogte van het gehucht Biest steken we de Appelweg over. We pauzeren even om wat te drinken maar worden onmiddellijk aangesproken door een oude dame dat we onverantwoord bezig zijn en binnen moeten blijven. Met 28°, voldoende bescherming en een hele voorraad water lijkt ons dat overdreven, maar soit. We stappen snel verder voordat we letterlijk een oorveeg krijgen. Tot aan de Molenbeek is het eventjes puffen tussen de open velden, maar gelukkig is er weer bos op komst. We volgen de beek verder, het is aangenaam stappen. Paulien wordt stilaan moe, maar het kasteel van Horst lonkt. Hier zijn we nog al eens geweest tijdens ons GR512 avontuur. We besluiten om deze keer niet in het Wagenhuis iets te drinken, maar nestelen ons in de buurt van het kasteel op een muurtje. De kinderen peuzelen alles op en als kers op de taart krijgen we nog bezoek van een echte ridder, de meisjes zijn onder de indruk.

Goed uitgerust beginnen we aan de laatste 3 kilometer. We verlaten Sint Pieters Rode en werpen nog een blik naar de prachtige kerk. Het pad volgt een zandweg tussen graanvelden en hier is het wel even puffen. Aan de wandelboom nemen we afscheid van GR512. Paulien heeft het moeilijk en we moeten ze vooruit slepen, fysiek is ze niet uitgeput maar de verveling slaat toe. Dat vertaalt zich voornamelijk in traag stappen, van alles oprapen en op de grond gaan zitten. Het blijft soms een hele uitdaging om met een koppige kleuter te stappen. Net voor het eindpunt mogen we nog een afdaling doen door een welgekomen koel bosje. Aangezien de bus natuurlijk net vertrokken is besluit ik om te voet, via de kortste weg, naar de auto terug te stappen. Kim en de kinderen wachten bij de ijsjeszaak, andere horeca is hier helaas niet te bespeuren. Een uurtje later heb ik er bijna 6 km opzitten en kan ik de kroost terug oppikken! Maar eerst mag papa ook nog een ijsje eten vooraleer we de terugrit aanvatten.

Conclusie:

Wederom werden we in het Hageland getrakteerd op een zeer afwisselende en ook best wel pittige etappe, zeker als je het stuk vanaf Aarschot erbij neemt zoals in de gids wordt voorgesteld. Je komt onderweg best wel interessante plaatsen tegen: de wijnmuur en het kasteel van Horst zijn zeker de moeite.

Praktische info:

Begin- en eindpunt zijn bereikbaar met het openbaar vervoer, al moet je wel wat puzzelen. Zelf hebben we de bus niet genomen vanwege de ongelukkige overstaptijd in Aarschot, maar het is mogelijk. Je neemt aan de halte Kotrijk Dutsel Gemeentehuis bus 310 naar Aarschot. Aan het station stap je over op bus 335 naar Leuven, die stopt aan halte Wezemaal Sollenveld vlakbij de markt waar je kan inpikken. De totale reistijd bedraagt meer dan 1u en kan zowel op weekdagen als tijdens het weekend. Controleer op de site van De Lijn.
Je kan gratis parkeren in Wezemaal op de markt (niet op zaterdagvoormiddag). Ook in Kortrijk-Dutsel kan je gratis parkeren.
Je kan deze etappe ook combineren met de vorige, zo stelt men het in het boekje ook voor. Je stapt dan ongeveer 22,5 km. Die etappe is best pittig. Wij hebben opgesplitst omwille van de kinderen.
Bevoorrading is niet mogelijk, de winkels liggen te ver van het wandelpad. Ook in Kortrijk-Dutsel zijn geen winkels.
Horeca kom je gelukkig wel tegen:
- Na 10km kan je eventueel iets drinken in het Wagenhuis, gelegen aan kasteel van Horst. Prijzige zaak.
- Aan het eindpunt is een ijsjeszaak te vinden, vlakbij het wandelpad: Casteleyn Ice Cream. Er is eveneens een frituur: Magic Fries.

Kaart:

Lijst

Informatie

Klik op de knop of het element op de kaart om er informatie over te zien.

Lf Hiker | E.Pointal contributor