Afstand (GPS): 12,0 km
Afstand (gepland): 11,9 km
Stijgen: 125 meter
Dalen: 152 meter
Tijd: 10:00 – 14:45
Gemiddelde snelheid: 2,5 km/h
Onverharde paden: 68 %
Leeftijd Paulien: 5 jaar
Paulien wandelde zelf: 8,1 km (4,9 + 3,2)
Leeftijd Marie: 3 jaar
Marie wandelde zelf: 6,3 km (2,6 + 3,7)
Leeftijd Leon: 9 maanden
Hoogteprofiel
Ons weekendje in Zutendaal zit er alweer bijna op. Gisteren deden we het blotevoetenpad en dat was toch wel een hit. Zowel Paulien als Marie vonden het geweldig. Wij ook, totdat we tot aan de knieën door het water moesten :). Na het amusement van gisteren volgt vandaag het vervolg van de GR5, dat klinkt heel wat minder spannend natuurlijk. Na het uitchecken op de camping rijden we eerst naar het eindpunt om daar een fiets achter te laten. Vandaag geen bus, want de extra aanloop van 2 km over asfalt zien we niet echt zitten. Na het stallen van de fiets aan het cultureel centrum in Lanaken rijden we met de auto terug naar Stalken. We parkeren aan het Jeroen Brouwers monument en kunnen, na de nodige voorbereidingsformaliteiten, wederom op weg!
We volgen eerst de Hoogkantstraat en het beeld dat we te zien krijgen komt ons meteen bekend voor. Natuurlijk! Hier passeerde Arnout Houben vorig jaar en werd hij getrakteerd op ne Limburgse Schone. Wie geen idee heeft waarover het gaat bekijkt best de serie Dwars door de Lage Landen eens. Vandaag is het er ijzig verlaten en valt er niets te drinken. Het is al warm in de zon, we besluiten om de pas erin te houden want we verlangen naar bos, veel bos! En die komen er gelukkig heel snel aan. We stappen opnieuw langs een grote bivak, voorzien van al het hedendaags gemak, de Roelerheide is duidelijk een populaire regio voor jeugdbewegingen. Na wat zig zag over boswegen komen we aan de Roelerbeek en de Munsterbeek. Hier worden we dit jaar voor het eerst echt lastig gevallen door de muggen, wat een verschil met vorig jaar. Al stijgend betreden we het Natuurreservaat de Hoeffaert. Eens boven mag Marie na 2,6km stappen welverdiend gaan rusten.
De GR5 maakt nu een lus doorheen dit natuurgebied. Bos wisselt regelmatig af met heide en nattere gebieden. Uiteraard met de nodige hoogteverschillen. Halfweg de toer komen we ook de bordjes én wandelaars tegen van de National Park Trail Hoge Kempen, die moet ook zeker de moeite zijn. Naarmate we verder stappen krijgt Paulien het moeilijk, we merken steeds dat na +/- 4 km stappen de verveling bij haar begint toe te slaan. We trachten ze steeds te entertainen en te motiveren om verder te stappen. Wanneer we aan een klimmetje beginnen zien we voor ons nog andere wandelaars met kinderen. Ze maken uiteraard net voor ons gebruik van de enige zitbank die we op dit stuk zullen tegenkomen. We besluiten om nog een stukje verder te stappen tot aan camping Kriekaert. Er is een achteringang, maar we zien helaas nergens een bank in de buurt. De cafetaria is nog een stukje verder, we besluiten dan maar om ons te installeren op een boomstronk. Terwijl we eten passeert een wandelkoppel met een groot boek in hun handen. Het blijkt te gaan om de wandelgids van Arnout Hauben.
Na het eten mag Paulien na bijna 5 km stappen gaan rusten in de rugzak. Ik merk dat ze echt wel veel te zwaar wordt om in de Deuter te zitten, daar zullen we toch iets anders voor moeten zoeken. Marie gaat stappen en doet dat goed, maar natuurlijk niet zo vlot, bijgevolg is het voor mij een hele opgave om een 5 jarige van bijna 21 kg te dragen aan een traag wandeltempo. Het is gelukkig aangenaam stappen tussen de bossen. We steken Kiewitseweg over en wandelen richting het fietspad dat we gisteren zagen tijdens onze fietstocht. We maken ons op voor 700m asfalt. Gelukkig zijn er op deze maandag weinig fietsers, maar op een zondag is dit traject volgens ons toch echt een afrader. Het is spijtig dat hier geen alternatief gezocht werd, want de National Park Trail volgt dit fietspad niet. Soit, we stappen wel vlot door en kunnen nadien weer verder over mooie paden langs de Grote Kiewitheide. Zo vangen we een blik op van het voormalige kasteel Kiewit. De hoeve is bewoond en gerestaureerd, het kasteel zelf is deels in verval. Aan het einde van de weg is het tijd om nog eens te rusten, want Marie heeft meer dan 3,5 km zelf gestapt en mijn rug kan ook wel een pauze gebruiken. Het fruit smaakt!
We maken ons op voor het laatste stukje dat Paulien gaat stappen. Helaas geen bossen meer, maar open velden en lintbebouwing tot in Lanaken. Gelukkig is er wat meer bewolking opgekomen. We betreden al snel de bebouwde kom van Lanaken, maar de GR weet ons toch nog te verassen met enkele onverharde passages. Eerst langs een maïsveld, een leuk doolhof voor Paulien. Nadien door een groene zone in een woonwijk. Deze is voorzien van een Kidsraadtuin, blijkbaar beschikt de gemeente over een raad waar kinderen uit het 5e en 6e leejaar in zetelen. Via enkele verharde wegen stappen we verder tot het centrum van Lanaken. We passeren de kerk en stappen verder tot aan het cultureel centrum waar we een foto nemen aan de wandelboom. Ik fiets onmiddellijk terug naar de auto en Kim gaat met de kinderen op zoek naar een ijsje. Dat blijkt op een maandag geen sinecure te zijn, bijna alle horeca is gesloten. Gelukkig kan ze nog terecht in de plaatselijke Carrefour en wacht er zelfs op mij nog een ijsje! We belonen de kinderen met een bezoek aan speeltuin en het zwembad van de camping en sluiten af in hun favoriete restaurant, de Lunch Garden! Een kinderhand is gelukkig snel gevuld! (Nee wij maken geen reclame voor bepaalde ketens, het is met kinderen nu eenmaal gemakkelijk en snel 🙂 )
Conclusie:
Wederom werden we vanaf Stalken getrakteerd op een enorm bosrijke etappe met veel onverharde paden en welgekomen verkoeling. Het is wel jammer dat je een lang stukje over een fietspad moet stappen tussen de bossen, er zijn zeker alternatieven. Het laatste stukje naar Lanaken loopt natuurlijk tussen bebouwing, maar is al bij al niet oninteressant. Nederland is (opnieuw) in zicht!
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn niet bereikbaar met openbaar vervoer, maar er is een aanloop van 2 km vereist. Je kan aan de eindhalte Lanaken Cultureel Centrum. Buslijn 45 brengt je elk uur (op weekdagen) in 13 minuten tot Zutendaal Bessemer. Vanaf die halte is nog 2 km stappen tot de GR5, niet echt een aanrader dus, maar het is mogelijk. Controleer de dienstregeling op de site van De Lijn. Wij hebben de fiets gebruikt voor deze etappe.
- Je kan gratis parkeren in Lanaken aan het cultureel centrum, in Stalken kan je gewoon in de bermen parkeren.
- Het is aangewezen om deze etappe te starten in Zutendaal. Samen met de vorige etappe heb je dan een rechtstreekse busverbinding en stap je ongeveer 19 kilometer. Wij hebben opgesplitst vanwege de kinderen.
- Bevoorrading is mogelijk in Lanaken. Op wandelafstand van de GR5 liggen diverse winkels: Carrefour of Kruidvat bijvoorbeeld.
- Horeca:
- Na 4,8 km stappen kan je eventueel uitwijken ter hoogte van camping de Krieckaert om iets te drinken in de cafetaria daar.
- Aan het eindpunt in Lanaken wandel je langs verschillende horecazaken: Brasserie het Boelhof of Bierpunt Lanaken.
- Ook het cultureel centrum heeft een cultuur café. Hoewel het open zou moeten zijn, was het gesloten toen wij er waren.
Kaart:
GR5 Etappe 21B: Stalken – Lanaken
Profiel
Beste,
opnieuw een mooi verslag (die van enkele dagen o.a. Hageland geleden eveneens gelezen).
Wijzelf (mijn collega Jan en ikzelf) komen morgen samen ten einde overmorgen met de camper (een handig en voor jullie aanbevolen vervoermiddel, ook met kinderen) te vertrekken naar Italië waar we vanaf volgende week zullen pogen de volledige route van San Benedetto 305 km te lopen (van Norcia naar Cassino). Niet wanhopen; toen wij jullie leeftijd hadden stapten wij zelf nog niet en zeker niet met kinderen. Daarom onze waardering voor wat jullie doen !!! Hopelijk hebben jullie op onze leeftijd (resp. 68 en 62 jaar) dan ook nog zin om dergelijke tochten te stappen.
Ik laat wel iets weten na onze terugkomst in een volgende respons. Succes en een goede gezondheid. Guy
Bedankt Guy. Tegen jouw wandelafstanden kunnen we momenteel helemaal niet op :). Maar dat hoort er inderdaad nu eenmaal bij met de kinderen hé.
De camper, dat zouden we ooit eens willen doen als we nog eens een reis maken door Amerika, lijkt ons inderdaad wel een ideaal vervoermiddel. Zeker omdat het met 5 prijzig is om elke dag ergens anders te overnachten.
We hopen zeker om later ook nog vele wandelingen te kunnen maken en hopelijk nemen de kinderen de microbe mee op.
Groetjes
Beste wandelfamilie,
Wat is het heerlijk om jullie verhalen te lezen en terug te denken aan de tijd dat onze jongens klein waren en wij hetzelfde stuk liepen. Vandaag las ik in jullie stuk dat Paulien eigenlijk te zwaar wordt voor de Deuter. Geen probleem. De oplossing is een fietskar met een wandelwiel aan de voorkant. Daar kunnen de meiden of één van de meiden en de kleine man samen inzitten. Wij hebben dat vol gehouden tot in de Vogezen. Dus ook de heuvels en smalle schuine paadjes zijn met wat goede wil best haalbaar met zo’n fietskar.
Onze jongens zijn inmiddels 15 en 18 en wij hebben de GR5 een aantal jaar geleden voltooid in 10 jaar tijd, dat gaat jullie vast ook lukken!
Misschien leuk om te weten; Componist Douwe Eisenga heeft voor ons een muziekstuk geschreven als herinnering aan de GR5. Het heet The Great Hike en is voor piano solo of piano met fluit.
Wij wensen jullie nog heel veel inspirerende en mooie kilometers!
Hartelijke groet,
Alice Wijmenga
Dag Alice,
Hartelijk dank voor je reactie. Voor ons is het al mijmeren naar het verleden als het eerste verslag in Hoek van Holland opnieuw lezen, toen nog met 1 baby op pad. Wat gaat het inderdaad snel. Inmiddels kan Paulien zelf al 10 km stappen zonder rustpauze. Voorlopig blijven we de etappes nog wat opsplitsen denk ik, eens wat verder van huis zullen we inderdaad wel eens met de kar op pad gaan. Was dat langs de Our en Mullertahl eigenlijk wat te doen, of zijn die etappes wat te mijden met de kar?
Bedankt voor het leuk weetje 🙂
Groeten,
Davy Gijbels
Beste Davy,
Ook langs de Our en in het Mullertahl hebben wij de fietskar gebruikt. Mijn man (die de kar meestal duwde) zegt dat de kar duwen wel kracht vraagt maar toch echt beter te doen is dan een (te) groot kind op je rug. Wij hebben nooit een andere route hoeven nemen. Soms moesten we wel om een rots partij heen omdat er tussendoor te smal was.
Groetjes Alice
Mijmeren naar het verleden is het enige dat ons nog rest van de GR5. Hoewel we nu de GR 53 lopen en straks dus weer de Donon over gaan. Heerlijk!