Afstand (GPS): 16,2 km (0,7 + 15,5)
Afstand (gepland): 15,7 km
Stijgen: 394 meter
Dalen: 343 meter
Tijd: 09:20 – 09:35 (deel 1)
Tijd: 10:30 – 16:20 (deel 2)
Gemiddelde snelheid: 2,6 km/h
Onverharde paden: 77%
Leeftijd Paulien: 6 jaar
Paulien wandelde zelf: 16,2 km
Leeftijd Marie: 4 jaar
Marie wandelde zelf: 11,4 km (6,7 + 4,7)
Leeftijd Leon: 23 maanden
Hoogteprofiel
We hebben lang uitgekeken naar deze etappe, want het idee om de GR 5 te gaan stappen hebben we eigenlijk gekregen tijdens een verblijf aan het toenmalige Sunparks Vielsalm. De GR 5 loopt namelijk pal langs het domein en tijdens een van de wandelingen kwamen we de streepjes tegen en alzo zijn we er in 2018 aan begonnen in de Hoek van Holland. Vandaag stappen we de etappe die dus langs het park komt, inmiddels Centerparcs Les Ardennes. We hebben een verblijf geboekt op het park en na het ontbijt trekken we de deur van ons huisje dicht. Via het poortje verlaten we het park en pikken we de streepjes op. We volgen nu een stukje GR 5 tot aan de bushalte, een goede 700 meter afdalen. We bereiken de bushalte netjes op tijd. De goedgevulde bus is 2 minuten te laat, dat maakt de overstap in Trois Ponts weer heel nipt, want daar hadden we dus maar 3 minuten. Nagelbijtend stappen we in Trois Ponts uit aan de frituur, samen met nog andere mensen die ook de aansluitende bus willen nemen. We halen de overstap en een paar minuten later stappen we af aan de halte Stavelot Ecoles. Op nog geen 30 minuten hebben we de rit met het openbaar vervoer afgelegd en dat met een overstap, een record in Wallonië? Rest ons nog een kleine 200 meter tot de oversteekplaats waar we de GR 5 de vorige keer hebben verlaten. We zijn er klaar voor!
We stappen nu eerst door het centrum van Stavelot. Dat ziet er heel authentiek uit met de kasseien en ook de maskers aan de huizen zijn leuk om te zien. Deze maken uit van de lokale folklore: de destijds regerende abt verbood namelijk aan monniken om deel te nemen aan het carnaval. Vandaar de maskers dus als oplossing samen met een witte tenue. Vlotjes komen we aan de Abdij van Stavelot. De restanten zijn best indrukwekkend en de meisjes willen dan ook met het mannetje op de foto. We stappen nog langs de torenrestant van de kerk en het poortgebouw. Wanneer we de Amblève oversteken laten we het centrum van Stavelot achter ons en verlaat ook de aan de abdij vervoegde GR 14 ons. We beginnen met klimmen langs een iets te drukke weg. Die ruilen we snel in voor een steil stijgend pad langs enkele geiten. De klim van de dag is duidelijk ingezet en het kost Paulien en Marie wel wat moeite. Aan een asfaltweg is de klim wat minder steil, maar al snel duiken we het bos is. Het betreft een privé bos, toegankelijk voor wandelaars. Opnieuw is het stevig klimmen, daarom besluit Paulien om aan de boerderij even languit in het gras te gaan rusten. We hebben nu wel de zwaarste stijgingspercentages achter de rug. We verlaten de boerderij en stuiten op een afsluiting. Even krijg ik schrik voor jacht, maar er zijn geen borden te zien. Het gaat om een afsluiting zodat de koeien kunnen oversteken. Even de koord losmaken en weer netjes vastmaken en we kunnen de licht stijgende veldweg verder volgen. Op dit pad worden we ingehaald door 2 andere wandelaars.
Na het oversteken van een kruispunt van veldwegen kiest de GR 5 voor een mooi smal, slingerend pad langs de rand van het Bois de la Vaux. De kinderen beginnen honger te krijgen, maar we willen nog even verder stappen want we vrezen verderop een bord ‘Chasse – passage interdit‘ tegen te komen. Dat bord kan ons vandaag een omweg van bijna 1 km over asfalt opleveren. We willen dus weten waar we aan toe zijn en daarom stappen we nog even verder tot aan La Belle Ferme. Via de site chassonweb.be vonden we namelijk een geplande jacht in de buurt. Eens aan Le Belle Ferme zien we niet meteen een bord. Opgelucht stappen we verder, maar dan ineens, voorbij een bocht hangt dan toch het gevreesde bord. Waarom hangt dat niet aan een wegsplitsing? Net wanneer we rechtsomkeer willen maken komen er ons 2 wandelaars tegemoet. Het blijken Nederlanders te zijn en ik vraag wat zij gaan doen. Ze hadden nagevraagd in het dorp of er gejaagd zou worden en volgens hun inlichtingen zou rood wit bereikbaar blijven. Ze besluiten om door te stappen en omdat we niets horen of zien stappen we ook verder, het pad volgt namelijk de rand van het bos. Groot is onze verbazing wanneer de twee wandelaars die ons daarstraks voorbij zijn gestoken aan het lunchen zijn langs de bosweg. Ze laten al lachend weten dat we allemaal in overtreding zijn. Dat is inderdaad zo, daarom stappen we ook snel verder. Paulien en Marie vinden het ook maar eng, maar stappen flink door. Aan een kruispunt staat een mooie picknick bank, maar die durven we toch niet gebruiken. Vreemd genoeg hangt er aan het kruispunt naar de weg links een bord dat de jacht aankondigt, maar achter ons dus niets. Gelukkig moeten we rechtdoor en zien we daar ook geen bord.
Wanneer het lunchend koppel ons opnieuw inhaalt vragen we of ze ook de GR 5 stappen. Blijkt dat ze in Maastricht begonnen zijn en tot de grens met Luxemburg stappen. We babbelen heel even met de Nederlanders en dan gaan ze verder. Opnieuw passeren we aan de rand van het bos een bord van de jacht, maar het pad loopt er gelukkig vlak langs af. Snel verder en even later zijn we dan definitief uit de rode zone van de kaart op chasseonweb. Maar opnieuw hangt er geen bord als je de etappe andersom wandelt. Ik vermoed dat we op de rand van het jachtgebied zaten, want er was nergens iets te zien of te horen. Soit, we zijn er vanaf. Het smalle pad dat we nu door het bos volgen staat op de kaart als ‘Vieux chemin du Luxembourg‘. We besluiten om ons na 6 km te installeren in de berm om onze sandwiches op te eten. Met al de jacht suspense hebben we echt honger gekregen. Een half uurtje later is het tijd om verder te stappen. Marie mag bij Kim in de rugzak en ik draag Leon en Kim haar dagrugzak. Paulien stapt flink verder en klimt in een torentje. We verlaten het bos en dalen over een asfaltweg af naar het slaperige dorpje Logbiermé. Het bestaat uit een driehoekig plein en enkele huizen, waaronder een prachtig examplaar dat ook in de topogids staat. Even verderop stappen we nog langs een jeugdherberg en zo betreden we het volgende bos. Opnieuw komen we een rood bord tegen, maar de jacht is pas morgen (dat wisten we gelukkig al). Na het oversteken van een rivier moet er opnieuw geklommen worden tot aan de manège van Mon Le Soie. Aan de hoofdweg staat een mooie picknick tafel. Daar maken we dankbaar gebruik van voor ons fruit.
Marie heeft ondertussen lang kunnen uitrusten, tijd om het laatste stukje te stappen. We volgen heel even de lange rechte asfaltweg en betreden dan het bos. We blijven nu op de hoogtelijn van 560 meter lopen en gaan dieper het bos in. Voor het eerst stappen we meer dan 13 km en het kost ons de nodige energie om Paulien en Marie te blijven motiveren om verder te stappen. We verlangen soms veel van de kinderen, maar wat doen ze weer goed hun best. Wanneer we de afdaling inzetten gaat het wat vlotter. Onder een stralende zon stappen in oktober, wat moet een mens soms meer hebben. Aan de Rond Chêne staat opnieuw een mooie bank, maar het einde komt nu echt in zicht. Wanneer we het langs het hekwerk van Centerparcs stappen zijn de meisjes tevreden. We wijken af van de GR 5 (tegen mijn principes, maar het was 3 tegen 1) en stappen het park opnieuw binnen door het poortje waar we deze morgen zijn vertrokken. Wat een prestatie van de meisjes. Je zou denken dat ze moe zijn, maar wanneer ze 15 minuten later actief meedoen met de mini disco val ik toch even van mijn stoel. Na het avondeten genieten we nog van het subtropisch zwembad en zo komt er weer een einde aan een toch wel spannende GR 5 etappe!
Conclusie:
Opnieuw veel groen en onverharde paden tijdens deze Ardense GR 5 etappe. De hoogteverschillen zijn minder intens, al moet er wel duchtig geklommen worden na Stavelot. De GR 5 verlaat de provincie Luik en maakt nu even een omweg doorheen de provincie Luxemburg. Een prachtige etappe in de herfst, al moet je wel opletten voor de jacht want er zijn wel enkele gebieden waar dit kan plaatsvinden.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn goed bereikbaar met het openbaar vervoer. We namen bus 142 richting Esneux tot aan de halte Trois Ponts Pont de la Salm. Daar heb je enkele minuten later aansluiting met bus 745 naar Manderfeld. De hele rit duurt maar 28 minuten, maar de ovestap is nipt in Trois Ponts. Best informeren bij de chauffeur bij vertraging. Beide bussen rijden meermaals per dag, zowel op weekdagen als op zaterdag. Op zondag is er geen bus vanuit Vielsalm (wel treinen). Controleer dus goed de dienstregeling op de site van de TEC.
- Het is mogelijk om gratis te parkeren in Vielsalm aan de bushalte bij de kerk of in Stavelot (nabij de abij op parking 2).
- Bevoorrading is mogelijk in Stavelot. De grote supermarkten (Carrefour, Okay) liggen wat verder van het centrum en de GR5. In het centrum heb je wel bakkers of kleinere supermarkten. In Vielsalm wandel je langs een SPAR winkel, die heeft een heel ruim assortiment en is ook open op zondagvoormiddag.
- Horeca mogelijkheden beperken zich tot Stavelot en Vielsalm
- Stavelot: De meeste zaken situeren zich rond de Place Saint Remacle
- Vielsalm: Net voor het bereiken van de N68 kan je rechts naar Le P’tit Galopin uitwijken.
- Vielsalm: Tegenover de bushalte is er een grote brasserie genaamd Contes de Salm.
Kaart:
GR5 Etappe 28: Stavelot – Vielsalm
Profiel
Interessant en leuk verhaal! Succes met de volgende etappes gewenst. Wij draaiden, na de GR5 tot Maastricht, links richting Groningen het Pieterpad op. Ook een aanrader.
Bedankt Paul. Dat lijkt ons ook een mooie route, vooral vlakker en dichterbij. Maar we gaan toch eerst kijken of het lukt om de GR 5 ooit tot een goed einde te brengen en wie weet, ooit het Pieterpad.
Dit was ook mijn recentste etappe op GR 5. Op het vervolg naar Burg Reuland is het nog even wachten. In die brasserie ‘Contes de’ kan je lekker eten trouwens. Wandelgroeten en merci voor de mooie foto’s 😉