Afstand (GPS): 19,8 km (incl. 1,2 km aanloop)
Afstand (gepland): 19,7 km
Stijgen: 390 meter
Dalen: 290 meter
Tijd: 9:20 – 16:10
Gemiddelde snelheid: 2,9 km/h
Onverharde paden: 49 %
Leeftijd Paulien: 6 jaar
Paulien wandelde zelf: 15,6 km
Leeftijd Marie: 5 jaar
Marie wandelde zelf: 13,5 km (9,4 + 4,1)
Leeftijd Leon: 2 jaar
Hoogteprofiel
Vorig jaar, begin oktober, lieten we de GR5 achter ons in Vielsalm. We liepen daar het vakantiepark binnen via het poortje. Na het natte voorjaar is het tijd om eindelijk eens verder te stappen. Toch wel een uitdaging want de afstand is groot, ook voor ons is het even geleden dat we tegen de 20 km aanliepen. Om het haalbaar en plezant te maken voor de kinderen hebben we de fietskar meegenomen. De eerste 4 km mogen Paulien en Marie samen in de kar zitten zodat ze alvast uitgerust kunnen beginnen wandelen en een groot stuk van de klim niet moeten doen. Wegens gebrek aan openbaar vervoer rij ik ’s morgens vroeg met de auto naar het eindpunt in Grüfflingen. Daar parkeer ik de auto langs de weg om dan terug te fietsen naar Center Parcs. Dankzij de elektrische fiets leg ik het traject van 18 km in net geen uurtje af. Om 9u20 zijn we klaar om eraan te beginnen. We verlaten het park, nemen nog een foto aan de ingang en dan mogen de meisjes in de kar en Leon in de rugdrager! Via het voetpad langs de N68 komen we terug aan de bushalte waar we de etappe dus officieel kunnen starten. Onder een grijze hemel, beginnen we te klimmen.
De GR5 verlaat het centrum van Vielsalm. Dat is best een onderneming met een wandelkar, want de voetpaden liggen op verschillende plaatsen open. Na de verkeerslichten wordt het gelukkig wat rustiger en eens we een rotonde gepasseerd zijn en alzo de wijk Cahay inwandelen, hebben we het meeste verkeer achter ons gelaten. Het klimmen blijft echter duren en het is dan ook best zwaar, maar de kinderen kunnen gelukkig rusten. Na 3 km gidsen de GR5 tekens ons het bos in. Het stijgingspercentage neemt ook af, we zitten inmiddels al boven de 450 meter. Een aangename bosweg gaat opeens over naar een single track. De meisjes moeten dus even uitstappen want het is onmogelijk om de kar erdoor te krijgen terwijl ze erin zitten. Een mooi pad, maar van korte duur. Er wacht ons nog een klim met een stijgingspercentage van meer dan 10%. De meisjes gaan terug de kar in. We stappen nu op een hoogte van 530 meter en de nevel beperkt nog steeds het uitzicht, maar zorgt wel voor mooie taferelen. Alle spinnenwebben in de naaldbomen zijn goed zichtbaar. We bereiken de parking aan de N823. Hier laat ik de fietskar achter om ze straks terug op te pikken. Met 4 km op de teller is het tijd voor Paulien en Marie om zelf te stappen.
De meisjes hebben er precies niet veel zin in vandaag, daarom verzinnen we maar wat spelletjes om ze bezig te houden: regenwormen tellen, naaktslakken tellen, waterplassen tellen… We dalen af en dat komt het tempo terug ten goede. Enkele koeien stellen zich netjes op om een kijkje te nemen naar ons gezin. Leon imiteert de dieren en dat wekt nog meer interesse. We dalen verder af tot aan de Ruisseau de Bêche. Een infopaneel leert ons dat in deze stroom vroeger goud werd gezocht, vandaar de aanwezigheid van enkele puinkegels rondom de beek. Het bord vermeldt ook dat er nog goud te vinden zou moeten zijn, maar dat het nog altijd bij wet verboden is om goud te delven. Paulien en Marie vinden het vooral leuk om over het bruggetje te stappen. Het is hier duidelijk nog heel nat, maar gelukkig lukt het om droog verder te stappen. We stijgen opnieuw en volgen daarna een afdalend modderig pad door het bos naar de volgende stroom, de Ruisseau des Fagnes. Aan de kleur van het water zien we duidelijk dat het om veenwater gaat. Even verderop verspert een grote vrachtwagen het pad, we kunnen er nog net te voet langs. De man haalt zijn kraan uit en begint met het opladen van de gekapte boomstammen. We overschouwen even het tafereel maar stappen dan verder over de ietwat ongemakkelijke bosweg. Die ligt namelijk bezaaid met dikke stenen. Aan de bosrand starten we met de afdaling naar Commanster. Het kasteel is helaas gesloten en daarom gebruiken we dus het bushokje voor onze lunch. Met bijna 11 km op de teller zitten we al over de helft!
De sandwiches met balletjes in tomatensaus waren al opgepeuzeld door de kinderen tijdens het eerste stuk wandelen, maar de andere sandwiches en de nagerechtjes smaken ook. Na een half uurtje begint het echt wel kouder te worden, daarom stappen we verder. Nog steeds onder een grijze hemel, maar de zon maakt een dappere poging om die te doorbreken. Het stuk tot Braunlauf bestaat volledig uit geasfalteerde wegen. Toch zal er geen enkele auto ons passeren. Paulien en Marie hebben duidelijk hun 2e adem gevonden, want al spelende met de wandelstukken stappen ze vlotjes door. De weg brengt ons in de Oostkantons, eerst door het bos, nadien door de glooiende velden. Na 2,5 km stappen is Marie moe, ze mag in de rugzak. Dat wil zeggen dat ik niet alleen Leon draag, maar ook Kim haar dagrugzak, dat weegt ondertussen wel door. Gelukkig stapt Paulien ondertussen al een vlot tempo. Al snel doemt het bord ‘bebouwde kom’ van Braunlauf op. Dat staat net voor de imense spoorwegtalud, het moet destijds nogal een werk geweest zijn om die aan te leggen. De eerste zitbank passeren we, want verderop is er een mooie overdekte picknicktafel. Net op tijd want het begint zowaar te motregenen…
We genieten van het fruit en gelukkig stopt het snel met regenen zodat we na een half uurtje opnieuw verder kunnen. We steken de rivier Braunlauf over en verlaten al stijgend het slaperige dorpje. Een korte klim later bevinden we ons opnieuw tussen de velden en krijgen opnieuw onverharde ondergrond. De zon breekt eindelijk door en dat maakt het afdalen weer wat leuker. Wat later staan we wederom aan de rivier Braunlauf, ook hier is er een hele mooie picknick plaats. De gids had ons al verwittigd: we moeten opnieuw klimmen. De jassen gaan zelfs even uit want de zon schijnt goed door nu. Het is eventjes doorbijten maar al snel zien en horen we het lawaai van de N62 (E421), wat een drukke weg! Gelukkig zijn de weides wel mooi om naar te kijken. De onverharde weg komt uit op een ‘Gewerbegebiet’ (bedrijfenterrein). Net op het smalle stuk van de toegangsweg passeren enkele zware vrachtwagens, uiterst onaangenaam om als wandelaar in de netels te moeten wachten. Gelukkig is er verderop wel een voetpad. Na het oversteken van de gevaarlijke N62 vinden we de auto terug. Wederom zijn we enorm fier op de kinderen! Gelukkig wacht er in Centerparcs een lekker warm zwembad, dat hebben ze zeker verdiend!
Conclusie:
De GR5 trekt verder door de Ardennen en gaat de Oostkantons in. Er moet opnieuw duchtig geklommen worden om verder te stappen door het Grand Bois de Bovigny. Nadien volgt er wel een heel stuk asfalt, dat waren we al even niet meer gewoon. Gelukkig zijn het rustige wegen en is het alsnog een aangename etappe. Het eindpunt is echter bijzonder druk.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn moeilijk bereikbaar met openbaar vervoer. Er rijden zeer weinig bussen, maar in principe kan je aan het eindpunt (Grüfflingen Hoeffalizerstrasse) bus 395 nemen naar Sankt Vith en daar overstappen op een van de schaarse bussen richting Vielsalm. Sowieso enkel op weekdagen buiten schoolvakanties. Controleer de dienstregeling op de site van de TEC. Je kan de etappe best organiseren als meerdaagse of je doet het zoals wij: met de fiets! Reken op 18 km fietsen. De Luxemburgse buslijn 178 mag helaas geen passagiers oppikken aan deze halte naar Sankt Vith. Ironisch genoeg rijdt die bus wèl elke dag en elk uur!
- Het is mogelijk om gratis te parkeren aan het eindpunt, maar de plaatsen zijn beperkt. Zelf heb ik de auto geparkeerd op een stuk asfalt langs de N62. In Vielsalm zijn er parkeerplaatsen aan de kerk.
- Bevoorrading is mogelijk in Vielsalm. De GR5 passeert de SPAR en de Carrefour Market in Vielsalm.
- Horeca is uiteraard zeer schaars in dit stukje Ardennen:
- Vielsalm: Contes de Salme ligt langs het traject van de GR5. Dagelijks geopend vanaf 11u
- Na 10,6 km kan je in Commanster terecht in het Vieux Château de Commanster. Enkel geopend tijdens het weekend.
Kaart:
GR5 Etappe 29: Vielsalm – Grüffelingen
Profiel
Geweldig verhaal! Aan moed en doorzettingsvermogen ontbreekt het jullie zeker niet. Congrats!
Bedankt Paul. Het was inderdaad eventjes doorbijten, vooral voor de kinderen. Maar wat doen ze dat steeds weer zo goed!
Amai, zware dobber voor de papa. Uiteraard erg herkenbare beschrijving van het parcours. Wij zijn toen eerder gestopt (in Braunlauf; als je toch met de auto bent …) en hebben in Commanster in hetzelfde bushokje gepicknickt 😉 Het weer was een beetje vergelijkbaar.
Ja dat was eventjes doorbijten, die uitloop in Vielsalm. Bij gebrek aan andere zitbanken denk ik dat veel GR5 stappers het bushokje gebruiken voor de picknick :).