Afstand (GPS): 15,2 km (incl. 0,2 km afloop)
Afstand (gepland): 14,8 km
Stijgen: 678 meter
Dalen: 720 meter
Tijd: 09:00 – 16:30
Gemiddelde snelheid: 2 km/h
Onverharde paden: 55 %
Paulien (7 jaar) wandelde zelf: 15,2 km
Marie (5 jaar) wandelde zelf: 12,3 km (8,2 + 4,1)
Leon (2 jaar) wandelde zelf: 0,8 km
Hoogteprofiel
6u30 en daar gaat de wekker! Tijd om op te staan. Volgens mij hebben de kinderen goed geslapen, maar Paulien zei dat regelmatig wakker werd. Kim kan dat beamen, want ook zij heeft niet heel vast kunnen slapen vanwege het feestgedreun in het kasteel van Vianden. Na het ochtendritueel is het tijd om de kamer op te ruimen. We trekken het beddengoed af en laden de auto alvast in, het ontbijt start om 7u30 en wij wilen graag om 8u15 vertrekken met de auto. Voor ons is dat ruim voldoende, maar voor kleine kinderen die graag rustig ontbijten is dat een hele opgave. We hadden lunch pakketten besteld. Die bestaan uit 2 broodjes die we zelf mogen beleggen, een koek en een stuk fruit. Drank is niet inbegrepen, maar we mogen onze drinkzakken vullen aan de kraan. Het ontbijt zelf is niet zo uitgebreid als we in andere jeugdherbergen gewoon zijn, maar er is voldoende om de dag door te komen. Na het afgeven van de sleutel maken we nog een foto aan de jeugdherberg. We komen hier nog terug, want de GR 5 komt langs de jeugdherberg. We verlaten het – nu nog – rustige Vianden en ik zet Kim en de kinderen af aan de bushalte Obereisenbach Bongertswies. Vervolgens parkeer ik de auto aan de bushalte Bei der Baach. Er is geen busverbinding tussen beide haltes, daarom stap ik nu 600 meter om mijn vrouw en kinderen terug te vinden. Waarom deze ingewikkelde busconstructie? We hebben nu de vrijheid om de wandeling te stoppen waar we willen. Afhankelijk van hoe de dag loopt kijken we waar we straks de bus nemen naar de halte Bei der Baach. Daar vinden we dan de auto terug en zo kunnen we onmiddellijk naar huis rijden. Bus 152 arriveert stipt aan de halte Bongertsweis. Opnieuw zijn we de enige passagiers en 5 minuten later stappen we af daar we gisteren de GR 5 hebben afgebroken!
We stappen nog heel even langs de N10 maar dan trekt de GR 5 opnieuw het bos in. Een pad zigzagt wat naar boven en komt opnieuw op een lichtjes stijgende asfaltweg uit. Leon krijgt vandaag zijn draai niet gevonden, we geraken amper vooruit, daarom besluiten we om hem in de rugdrager te laten rusten. Het tempo ligt nu veel hoger, Paulien en Marie remmen ons eigenlijk niet meer af. We stijgen een goede 125 meter en wandelen tussen velden, dat zijn we al even niet meer gewoon. Na een dikke kilometer verharde weg sturen de gele bolletjes ons terug het bos. Het brede pad daalt lichtjes af langs de flanken van de Kieckelsbierg, maar wanneer we aan het riviertje Ettebaach komen wordt het terug wat moeilijker. Het smalle pad is geërodeerd en op vele plaatsen overgroeid. Paulien en Marie hebben schrik van de netels en varens, maar dankzij onze wandelstokken maken wij het pad steeds vrij. Na een lange afdaling staan we opnieuw aan de N10. Slechts 100 meter over het asfalt en we beginnen aan de volgende klim: 110 meter klimmen naar het uitzichtspunt Geislée. Het is zwaar, gelukkig zorgen de bomen voor wat schaduw. Marie gaat redelijk vlot met Kim naar boven, Paulien heeft het wat moeilijker en moet regelmatig pauzeren. Met een stijgingspercentage van gemiddeld 28% is dat niet ongewoon. Na het nodige gepuf geraken we allemaal boven, maar het uitzicht stelt vanwege de begroeiing de kinderen wat teleur.
Nog iets hoger vervoegt de E3 wandeling ons en hier staat de afstand tot Nice nog eens af te lezen. Nog 1618 km te gaan en reeds 541 km afgelegd. We zijn in ieder geval op de goede weg! Het pad loopt op de kam, maar maakt dan een ommetje langs de steile flank. Gelukkig is het niet zo eng, want je kijkt niet meteen de dieperik in door de vele bomen. Na een poosje gaat het pad als single track verder over de kam van de Geislée. Hier wandelen we vlotjes, pas de laatste honderd meter begint de eigenlijke afdaling en zo staan we snel weer beneden aan de N10. We hadden onze zinnen gezet op één van de picknick banken die op de Openstreetmap kaarten staan, maar helaas zijn die verdwenen. Wij motiveren de meisjes om nog 800 meter te stappen tot aan de bushalte waar we deze morgen zijn vertrokken. Moedig stappen ze verder en na meer dan 2u30 stappen, rusten we na 5,2 km voor de eerste keer even uit. Het tempo ligt vandaag duidelijk lager, maar Paulien en Marie zeuren niet. We kunnen dus alleen maar trots zijn! Na de nodige vitaminen stappen we verder. Leon wil terug zelf stappen, dus laten we hem doen. We passeren het mooie witte kerkje van Obereisenbach en via een onverhard pad klimmen we terug om dan ineens linksaf te moeten slaan. Alleen zien we daar niet meteen een pad.
Wanneer we de GPS erbij nemen en goed kijken is er wel een soort van pad, maar het is totaal overwoekerd door struiken, gras en bramen. Leon gaat – tegen zijn zin – opnieuw de rugdrager in, want dit is voor hem een onmogelijke zaak. Met veel moeite banen we ons een weg door het groen. Even twijfelen we om terug te gaan, maar we besluiten om toch maar door te stappen in de hoop dat het dadelijk gemakkelijker wordt. Al snel merken we dat dit ijdele hoop is… Wanneer enkele huizen in zicht komen gaat het iets beter, maar het pad is nu smal, gaat langs een rots en in geen tijd liggen mijn armen open van de doorns. We bereiken allemaal de weg en zijn blij om even door te kunnen stappen want hier hebben we wel wat tijd verloren. We dalen af tot aan de bushalte waar onze auto geparkeerd staat. We laten enkele spullen achter en stappen snel verder door Untereisenbach. We blijven niet lang ‘unter’ want we gaan opnieuw stijgen. De klim naar Walhausen begint gezapig, maar in een bocht maakt de GR 5 een doorsteek. Opnieuw een single track vol bramen, netels en varens. Marie heeft er even genoeg van en wil niet meer verder. Kim praat wat op haar in en gelukkig staan we snel terug op een asfaltweg. Wanneer Marie een reetje ziet oversteken is ze terug blij. We klimmen verder, maar het is wel afzien in de zon. Om het leuk te houden besluiten we om bij de zitbank aan een splitsing alvast te lunchen. Omdat Marie haar kaars uit is en er nog maar 8 km op de teller staan besluiten we om haar een stuk te dragen zodat ze kan rusten. Paulien kan ons tempo eigenlijk vlot aan en zo bereiken we eindelijk de top in Walhausen. Een pittige klim van in totaal 250 hoogtemeters.
Nu mogen we afdalen! Marie is ondertussen in slaap gevallen en Paulien stapt stevig verder. We kruisen een dame die vraagt of we de GR 5 wandelen. Zelf wandelt ze wat rond in de regio, ze waarschuwt ons voor de vele hoogtemeters en de smalle paden met begroeiing en takdoorns. We nemen afscheid en de asfaltweg wordt al snel een zandweg die meer en meer begroeid is. Wanneer ze overgaat in een single track hebben we 3 km gewandeld op 50 minuten. Een knappe prestatie van Paulien! Marie is wakker en gaat terug stappen. Ik besluit om hier een omweg van 1,5 km te nemen over een bredere landbouwweg. Kim wandelt met Paulien en Marie verder over de officiële route. Het doet me wel pijn, maar ik had even geen zin in smalle overgroeide wandelpaden met Leon op mijn rug. Ik stap dan ook vlot door en tref gelijktijdig Kim en de meisjes wanneer ze de heuvel komen afgewandeld. Nu bleek het pad wel goed mee te vallen volgens Kim en dus heb ik spijt van mijn beslissing. Ach, ik heb even kunnen doorstappen en dat heeft ook deugd gedaan. Om 15u40 bereiken we opnieuw de N10 die we een stukje moeten volgen. De bus van 15u33 aan de halte van Gemünd hebben we dus net gemist, we zeggen tegen de meisjes dat we dus toch maar doorstappen tot de volgende bushalte. Volgens de GPS zouden we daar moeten zijn om 16u25 als we dit tempo aanhouden. Mooi op tijd dus voor de bus!
Marie neemt de leiding, de rust heeft haar duidelijk deugd gedaan. Even verderop passeert de bus ons waarvan we dachten dat we ze gemist hadden… Marie is boos want we hadden gezegd dat de bus al weg was. Gelukkig is ze dat weer snel vergeten. Na een kleine kilometer langs de N10 gaan we rechtsaf en beginnen we wederom te stijgen, de Sachsbierg op. Op korte tijd zijn we boven en hebben we nog eens een mooi uitzicht over de Our, Paulien zet er haar eventjes bij neer, gelijk heeft ze. Het pad wandelt vlot en wanneer we denken aan de afdaling te beginnen steken we een klein riviertje over en stijgen we nog wat verder om pas daarna steil zigzaggend af te dalen. We zijn ondertussen goed uitgeput en het vertrekuur van de bus nadert met rasse schreden. Het afdalen moet echter met enige voorzichtigheid en wanneer Paulien zegt dat haar benen moe zijn nemen we er gewoon onze tijd voor. Na enkele steile stukken gaat het vlotter en Kim loopt alvast door naar de bushalte. Ik volg met de kinderen en we zijn net op tijd! Gelukkig is er nog geen bus te zien. Na de app geraadpleegd te hebben blijkt ze 15 minuten vertraging te hebben. Aan de bushalte bekomen we van onze wandeldag. Het was zwaar, we hadden het dit weekend duidelijk onderschat, maar de kinderen hebben het toch maar gedaan! De bus brengt ons in 6 minuten naar onze auto waarna we de rit naar huis aanvatten. Paulien, Marie en Leon vielen allemaal binnen het half uur in slaap en die hebben we niet meer gehoord tot we bij de bekende fastfoodketen waren!
Conclusie:
De GR 5 baant zich verder een weg door het dal van de Our. Vanaf Köhnenhof volg je de rivier vanop een afstand en moet je regelmatig het dal uitklimmen om nadien weer af te dalen. De hoogteverschillen zijn soms pittig en volgen elkaar snel op. Wandelstokken zijn zeker een meerwaarde op bepaalde stukken, al was het maar om het overgroeiende onkruid weg te doen. Het stuk tussen Obereisenbach en Untereisenbach is zwaar overgroeid, de passage daar kan moeilijk zijn. Geniet vooral van enkele prachtige uitzichten en de vele natuur.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn wederom goed bereikbaar met het gratis openbaar vervoer. Er is echter geen directe busverbinding, een overstap in Obereisenbach kan enkel als je 600 meter te voet wandelt, maar de overstaptijd die je hebt tussen beide bussen is ook de tijd die je nodig hebt om die 600 meter af te leggen (sic). Om van eindpunt naar beginpunt te gaan moet je een busrit doen van 1u40. Wij hebben daarom de auto in Obereisenbach geparkeerd aan de bushalte Bei der Baach. Ik ben dan te voet naar de halte Bongertswies gewandeld waar ik Kim en de kinderen had afgezet (600m en 60 hoogtemeters). Vanaf Bongertsweis heb je elk uur (op zondag om de 2u) bus 152 naar Rodershausen Millewee. Op het einde van de wandeling namen we bus 181 aan de halte Stolzembourg Akescht naar de halte Obereisenbach Bei der Baach. Deze bus rijdt elk uur, ook op zondag. Zo hebben we het probleem van de overstap opgelost. Plan je reis via de website Mobiliteit.lu en gebruik zeker de app voor de real-time informatie.
- Aan de bushalte Millewee kan je gratis parkeren. Ook aan de bushalte Stolzembourg Akescht is plaats genoeg.
- Je kan de etappe naar believen verlengen dankzij bus 181. Mocht je tot Vianden doorstappen moet je rekening houden met een zware etappe van 27 km met meer dan 1000 hoogtemeters.
- Bevoorrading is niet mogelijk.
- Horeca op deze etappe:
- Na 6 km kan je even uitwijken naar café Camping Vieux Moulin in Obereisenbach
- Na 15 km kan je uitwijken naar de N10 waar je terecht kan in het café van Camping du Barrage.
Kaart
GR5 Etappe 33: Kalborn – Rodershausen
Profiel