Afstand (GPS): 13,8 km (incl. 0,3 km aanloop)
Afstand (gepland): 13,5 km
Stijgen: 135 meter
Dalen: 132 meter
Tijd: 9:40 – 15:05
Gemiddelde snelheid: 2,5 km/h
Onverharde paden: 38 %
Paulien (7 jaar) wandelde zelf: 13,8 km
Marie (5 jaar) wandelde zelf: 13,8 km
Leon (2 jaar) wandelde zelf: 6,2 km (2,5 + 2,7 + 1)
Hoogteprofiel
Een vrije woensdag in de grote vakantie met mooi weer, tijd om te gaan wandelen. Aangezien Luxemburg te ver is voor dagetappes kiezen we nog eens voor een stapper dichter bij huis. We trekken met de auto naar het Hageland. De rit om Tienen duurt precies een eeuwigheid met al die verkeerslichten en ronde punten, maar na een uurtje rijden bereiken we het voormalige station van Hoegaarden. Hier is parking genoeg en kunnen we de auto zelfs opladen aan de bushalte, nog niet vaak meegemaakt. Onze bus arriveert stipt aan de halte en we zijn niet de enige passagiers. Gedurende de rit naar Tienen stappen regelmatig andere passagiers op. Toch slaagt de bus erin om bijna 4 minuten te vroeg aan het station te stappen. Ideaal, want nu kunnen we nog een trein eerder nemen. We reppen ons naar spoor 4, want dat is wel een stukje wandelen. We zijn nog maar op het perron of de trein komt al aangereden. De kinderen maken dankbaar gebruik van het toilet en 7 minuten later stappen we uit in Vertrijk. De hele verplaatsing op slechts 30 minuten gedaan, dat is een meevaller!
Het katje dat wij hier tijdens onze vorige wandeling nog zagen is nergens te bespeuren, de kinderen vinden dat natuurlijk jammer. We verlaten het station en pikken terug in op de streek GR. Na het oversteken van de N234 volgen we een smal verhard paadje naar de Grote Velp. De kapel van Sancta Lucia is mooi gerestaureerd en staat boven een bron. We stijgen nu wat en wandelen om de kerk van Vertrijk. Via een woonwijk verlaten we het dorpje alweer en stappen we nog langs een prachtig zonnebloemveld. We zijn helaas iets te vroeg, maar enkele exemplaren laten toch alvast hun mooiste gele kleuren zien. We dalen af naar de vallei van de Snoekengracht en een landbouwweg brengt ons terug wat hoger. Via een smal pad tussen enkele velden bereiken we opnieuw een asfaltweg. We steken de E40 over en wandelen zo het rustige Willebringen in. Hier is nergens horeca te bespeuren, maar er zijn wel twee banken. Met 4,3 km op de teller beslissen we hier even te rusten.
Al snel laten we de dorpskern achter ons en bevinden we ons terug tussen de velden. Hier werden pas wegenwerken uitgevoerd, de weg werd opnieuw aangelegd met kasseien, netjes gedaan. Achter ons hebben we een mooi zicht op Willebringen. Verderop volgt de streek GR een (tijdelijke) omleiding, we volgen nu even de rood witte streepjes van GR 128. Die volgt hier namelijk een pad in de vallei van het natuurgebied Mene-Jordaan. Het pad is eerst breed, maar wel modderig, daarna gaat het over naar een single track met veel begroeiing. Leon blijft echter volharden en stapt flink mee, de meisjes zitten al een stuk verder. Ze genieten er duidelijk van. Nadat Leon 2,7 km heeft gestapt mag hij terug rusten in de rugzak. Hij had er al 2,5 km gestapt deze morgen, het opbouwen van de afstanden gaat goed! Wanneer we de vallei verlaten begint de zon ook goed te schijnen, we smeren ons in en stappen richting het centrum van Hoksent. Wegens wegeniswerken is het ook hier rustig. De watermolen en de Sint-Janskerk zijn hier de blikvangers. Op de torenspits van de kerk staan zowel een haan als een hen, een unicum in België, aldus de gids.
Paulien en Marie krijgen een dip en dat net wanneer we moeten klimmen. We hadden toch graag tot de Marollenkapel gewandeld. Eten nà het klimmen is altijd fijner. We verlaten het dorpje en stijgen over een onverharde weg. Het stappen gaat ineens veel vlotter, we weten uit ervaring dat de meisjes graag uitdagende wandelpaden hebben en saaie stukken asfalt horen daar dus niet bij. We steken de Waversesteenweg over en stappen verder over een fietspad. Na een laatste klim zien we de kapel al verschijnen. De Marollenkapel is prachtig gelegen op de top van een heuvel en vanop een platform heb je een mooi uitzicht over de regio. Het eindpunt Hoegaarden zien we al liggen. De kapel zelf is een verkleind model van de basiliek van Scherpenheuvel. De buitenzijde is netjes, binnenin is ze helaas wat onderkomen. We genieten van onze sandwiches en daarna spelen de kinderen nog wat in het kleine speeltuintje en rapen ze nog wat appels en peren in de boomgaard op. Die zijn voor de kippen en de konijn thuis. Na een uitgebreide lunchpauze is het tijd voor het laatste stukje.
We stappen verder naar de Sint-Catharinakapel, mooi gelegen tussen de maïs. We dalen af via een prachtige holle kasseiweg en Leon neemt de leiding, voor de 3e keer gaat hij vandaag stappen. Na 1 km geeft hij het echter op, maar met 6 km heeft hij dat als 2,5 jarige super gedaan! Paulien en Marie maken ondertussen foto’s en vlogfilmpjes met hun camera’s en via een andere holle kasseiweg komt de hopgeur ons alvast tegemoet. We stappen langs de brouwerij van Hoegaarden. Na volgt helaas het minst interessantste stuk van de streek GR. Via een soort ringlaan stappen we door Hoegaarden. Er is weinig afwisseling, steeds rechtdoor. Paulien en Marie raken dus snel verveeld. Tevens blijkt er nog steeds een omleiding te zijn, aldus de markeringen ter plaatse. We volgen de Vroentestraat en steken de Grote Gete over. Via de N221 bereiken we opnieuw de bushalte aan het voormalige station. Na het nodige opzoekwerk zou de omleiding hier slechts tot januari 2024 duren. Volgens mij is men deze opnieuw vergeten aan te passen. Jammer, want deze lange en saaie omleiding doet de Streek GR geen goed.
Conclusie:
Een overwegend verharde etappe in het Hageland van Vertrijk naar Hoegaarden. Er zitten echter prachtige wandelpaden in, vooral het omleidingspad langs de Jordaanbeek is de moeite. De Marollenkapel is prachtig gelegen en ideaal om even te pauzeren. De holle kasseiwegen ademen de Hagelandse sfeer uit. Alleen jammer van die lange en waarschijnlijk nutteloze omleiding in Hoegaarden.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn goed bereikbaar met het openbaar vervoer. We namen aan de halte Hoegaarden Station bus 629 naar het station van Tienen. Na een snelle overstap stapten we daar in de trein richting Brussel Luxembourg. Mocht je die missen heb je daar 20 minuten later een andere trein naar Vertrijk. De bussen en treinen rijden ook tijdens het weekend. Controleer de dienstregeling op de site van De Lijn en de NMBS.
- Aan de bushalte in Hoegaarden is voldoende gratis parking. Ook in Vertrijk kan je gratis parkeren aan het station.
- Je kan deze etappe verlengen tot het station van Tienen. Afhankelijk van omleidingen op de streek GR stap je rond de 19 km.
- Bevoorrading is mogelijk in Hoegaarden. De streek GR komt langs de Okay.
- Horeca is wederom zeer schaars:
- Na 13,4 km stappen in Hoegaarden wandel je langs café Op de Brug. Let op! Dit is nu zo omdat je een omleiding volgt, in de toekomst zal de streek GR hier niet meer langskomen.
Kaart:
SGR H Etappe 8: Vertrijk – Hoegaarden
Profiel
Beste,
zojuist jullie verslag van de SGR Hageland gelezen. Heb deze (sommige stukken met mijn vriendin) 2 jaar geleden volledig gelopen. Vond hem wel aangenaam, ondanks ik woonachtig ben in Tienen. Het deel van Kortenaken over Diest en Aarschot tot Leuven is wat beter. Tot nog eens.
Bedankt Guy. We zijn zeker benieuwd naar het vervolg!