Afstand (GPS): 14,0 km (incl. 0,3 km afloop)
Afstand (gepland): 13,5 km
Stijgen: 458 meter
Dalen: 226 meter
Tijd: 11:05 – 16:15
Gemiddelde snelheid: 2,7 km/h
Onverharde paden: 45 %
Paulien (7 jaar) wandelde zelf: 14 km
Marie (6 jaar) wandelde zelf: 14 km
Leon (3 jaar) wandelde zelf: 7 km (5+2)
Hoogteprofiel
Na een onderbreking van 7 maanden was het tijd om verder te stappen over de GR 5. Ons midweekverblijf hadden we in januari al vastgelegd, het was dus afwachten voor mooi weer, maar de voorspellingen voor deze week zijn zeer gunstig: zon, droog en overdag aangenaam warm. Iets na 7u30 vertrekken we thuis voor een rit van ruim 2,5 uur naar het hart van het Groothertogdom Luxemburg. Ondanks de werkdag is er weinig verkeer en bereiken we vlotjes de bushalte Hossebierg. We parkeren er in de berm en nadat we onze wandelschoenen hebben aangetrokken daagt de bus enkele minuten later al op. Ik vraag even aan de chauffeur of hij stopt aan de halte waar we vorig jaar zijn gestopt. Helaas, de werken zijn nog altijd bezig en het zal dus de halte ervoor of erna worden. We besluiten om de halte erna dan maar te nemen. Kim vertrekt al met de kinderen en pikt de markering op in het centrum van Gilsdorf. Zelf wandel ik dan maar even terug naar de andere bushalte om daar de GPS op te zetten en te starten waar we dus de vorige keer waren geëindigd. Nog altijd een beetje autistisch dus! Het levert me wel een mooi zicht op over de Sûre en de klim die ons dadelijk te wachten staat. Ik zet de pas er even in en 10 minuten later heb ik Kim en de kinderen alweer ingehaald!
Samen starten we aan de beklimming van de Bichebesch. Het is eventjes afzien in het open veld. De jassen gaan al snel weer uit, maar eens we boven zijn en in het bos verder stappen wordt het terug een pak frisser en gaan ze terug aan. Een bredere bosweg gaat over in een smaller pad en via een trap gaan we verder langs een klif. Paulien en Marie vinden het even spannend, het is maar een klein stukje. Het smalle pad blijft de flank volgen en brengt ons snel tot aan een grote open vlakte. Hier staan enkele bijenkasten, helaas zien we hier nog niet al te veel bloesems. Het brede pad brengt ons naar een oude mijnsite genaamd Schoofsbësch. Deze is thans ingericht als natuurreservaat. Het resultaat is best indrukwekkend. Na een foto aan een oud mijntreintje verlaten we het complex en stappen we verder door het bos. Een brede weg maakt al snel plaats voor een single track tussen de in bloei zijnde daslook. Ondertussen klinkt er wat meer gezeur bij de kinderen. Ze hebben gelijk, na 5 km stappen is het tijd om wat te eten. Leon stapt ook al de hele tijd flink mee, wat zijn we trots op hem! Dankzij OSMAnd hebben we snel een bank gevonden.
De sandwiches met balletjes in tomatensaus zijn in een wip verteerd. Hoewel het zonnetje schijnt is het toch maar fris met de wind, na 25 minuten stilzitten stappen we dan ook maar snel verder om terug op te warmen. Het mooiste stuk hebben we nu wel achter de rug, we volgen nog even een brede bosweg, maar na enige tijd gaat die over in een asfaltweg. Eens op het hoogste punt volgen we de asfaltweg naar beneden. Gelukkig passeren hier amper auto’s. We zien het dorpje Eppeldorf al liggen in de verte, maar schijn bedriegt. De weg daalt helemaal af naar het gehucht Keiwelbach, gelegen aan de Ernz Blanche. We dalen maar liefst 80 meter af. Na het oversteken van de rivier via een prachtige brug is het terug menens. Met de jas aan is het natuurlijk weer veel te warm tijdens het klimmen, maar na het eerste zware stuk door de velden verloopt de rest van de klim wat gestager. Eens boven vinden we een mooie picknick bank, maar het is nog wat te vroeg om te rusten. We volgen nu een asfaltweg tot in Eppeldorf, helaas rijdt hier wel wat verkeer over.
Wanneer we het dorpje naderen zien de meisjes een schommel tussen een boomgaard. Uiteraard moeten ze die even uitproberen. Leon, die al sinds de laatste pauze in de rugzak zit, wil natuurlijk ook even schommelen. Ik wandel maar snel door, want hij heeft nog niet lang genoeg kunnen rusten en er wacht ons nog een hele klim. We stappen door het slaperige dorpje, er is weinig te zien, maar er stopt wel elk uur een bus. Dat is Luxemburg! Al klimmend verlaten we de dorpskern. We willen graag even rusten, maar OSMAnd laat ons in de steek, de op de kaart aangegeven zitbank is verdwenen. We schrappen ze dan maar op de kaart voor de volgende wandelaars. Al stijgend stappen we verder en dat is helaas nog steeds over asfalt. De Schmuelebierg laat ons afzien: we moeten 140 meter stijgen. Paulien en Marie houden het gelukkig goed vol. Wanneer we bijna boven zijn vinden we aan een kruisteken, opgedragen aan slachtoffers van WO II, een bank. Tijd om even uit te blazen!
Met bijna 12 km op te teller was het echt wel tijd om nog eens even op adem te komen. Een frangipane voorziet ons van de nodige suikers, zo zijn we klaar om na 20 minuten verder te stappen. Paulien trekt de groep, maar Leon kan met zijn korte beentjes helaas niet volgen. Hij is opnieuw zelf aan het stappen en wordt al snel een beetje boos omdat Paulien niet wacht. Eens in het bos laten we eindelijk het asfalt achter ons en stappen we weer allemaal samen verder. Het klimmen zitten er gelukkig op voor vandaag. Aan een uitkijktoren neemt het pad nog een afslag naar een single track over de flank van de heuvel. Een leuke verrassing, want het is een mooi pad. Wanneer we de CR357 naderen nemen we afscheid van de gele bollen en stappen we naar de bushalte waar onze auto staat. Veel vroeger dan we verwacht hadden! We zetten koers naar ons huisje, gelegen op domein La Sapinière in Parc Hosingen. Na het inchecken warmen we de spaghetti op en belonen we de kinderen nog met een bezoek aan het binnenzwembad AquaNat’Our! Onnodig om te zeggen dat iedereen die nacht goed zal slapen! Morgen stappen we verder en gaan we door het Müllertahl.
Conclusie:
De GR 5 vervolgt zijn weg door Luxemburg. Na de klim uit Gilsdorf wandel je over mooie paden door een bos. Nadien volgt er echter wel wat asfalt, spijtig genoeg net iets te veel. Het stuk voor en na Eppeldorf is daardoor wat saaier. Maar na de laatste klim volgen nog enkele mooie stukken die een voorbereiding zijn op wat zal komen in het hart van het Müllertahl. Wederom dus een overgangsetappe.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn gemakkelijk bereikbaar met het gratis openbaar vervoer. We namen bus 191 aan de halte Eppeldorf Hossebierg. De rit tot Gilsdorf An der Kléck duurt maar 20 minuten. De bussen rijden elk uur, ook tijdens het weekend. Controleer de dienstregeling op de site van Mobiliteit.lu.
- Aan de bushalte van Hossebierg kan je in de berm parkeren of in de doodlopende straat nabij de GR 5. In Gilsdorf kan je nabij de bushalte gewoon langs de N19 parkeren, let op: maximum 24 uur.
- We hebben deze etappe wat ingekort want het oorspronkelijke plan was om tot Beaufort te stappen. Omwille van de vele hoogtemeters hebben we ze eerder opgesplitst. Dankzij het fijnmazige openbaar vervoer kan je ze gemakkelijk verlengen tot Beaufort (16 km) of Grundhof (21,5 km).
- Bevoorrading is niet mogelijk op dit traject.
- Horeca op deze etappe:
- Enkel in Gilsdorf is er een café: Café Kuebe.
Kaart
GR5 Etappe 36: Gilsdorf – Hossebierg
Profiel
Mooi!