Afstand (GPS): 18,4 km
Afstand (gepland): 17,7 km
Stijgen: 82 meter
Dalen: 75 meter
Tijd: 9:45 – 16:05
Gemiddelde snelheid: 2,8 km/h
Onverharde paden: 38 %
Leeftijd Paulien: 3 jaar
Paulien wandelde zelf 8,2 km (3 + 2,6 + 2,6)
Leeftijd Marie: 1 jaar en 7 maanden
Hoogteprofiel
Het is alweer ruim 3 weken geleden dat we de wandelschoenen hebben aangetrokken, tijd om nog eens verder te stappen over de GR5. Het zal voorlopig de laatste etappe zijn die we doen want voor het vervolg willen we graag overnachten in de jeugdherberg van Bokrijk. Omwille van Corona is die alweer gesloten, hopelijk heropent de jeugdherberg in maart en kunnen we vanaf dan verder richting Nice. In afwachting van beslissen we om de variant door Hasselt centrum al te stappen. We doen dit stuk omdat we tot 2014 in Hasselt gewoond hebben en de GR5 wandelbomen van Kapermolen en het station vaak tegenkwamen. Mede daarom zijn we uiteindelijk ook aan deze tocht beginnen. Voor ons dus een trip down memory lane! We vertrekken met de auto naar Bokrijk. Ik zet Kim en de kinderen af aan het station en parkeer op de bijna lege parking 2. Bokrijk is momenteel geopend als wandelpark maar om 8u45 is het domein uiteraard nog gesloten. Ik parkeer zo ver mogelijk, dan zijn we straks sneller aan de auto. Ik moet me wel haasten want het vertrekuur van de trein nadert. Gelukkig ben ik nog op tijd om vrouw en kinderen te vervoegen. De trein brengt ons vlot naar Hasselt en nog geen 5 minuten later zitten we, wederom alleen, in de H21 bus naar Spalbeek. De bus moet een omleiding volgen maar we zijn zelfs sneller dan voorzien in Stokrooie. Nadat we klaar zijn voor vertrek, rijdt ook de bus, zonder passagiers, verder… Wij duffelen ons goed in want de temperatuur zal vandaag amper boven de 4 graden komen. Ook Paulien en Marie krijgen een extra dikke fleece en broek.
We verlaten het centrum van Stokrooie en volgen meteen een mooie buurtweg die we delen met de fietsers. De smalle buurtweg wordt snel wat breder en loodst ons richting de Zonderikbeek. We passeren al redelijk wat wandelaars op dit vroege zondagse uur, er wordt overal al wandelend afgesproken en dat is vandaag niet anders. We stappen langs de Lavendelhoeve waar je blijkbaar koffie kan krijgen. Aangezien we nog maar net vertrokken zijn slaan we dit aanbod af, koffie is voor straks! Paulien stapt goed verder maar het wandelpad is natuurlijk weer iets te monotoon. Dankzij de fantasiewereld van de kleuter krijgen we ze toch weer aan het stappen. Na het oversteken van de beek krijgen we de abdij van Herkenrode in ons vizier. We stappen voor door een nat gebied maar houden de voeten droog. Na het oversteken van de Demer naderen we de imposante abdij. Deze werd omstreeks 1179 al gesticht door Gerard, graaf van Loon en kwam na een woelige geschiedenis in 1998 terecht in handen van de Vlaamse Overheid. De site rond de abdij wordt beheerd door het Agentschap Natuur en Bos, een enorm gebied van natte en droge graslanden. Naarmate we de ingang van de abdij bereiken neemt ook de drukte toe. We besluiten daarom ook om door te stappen. We zigzaggen een beetje rond de abdij en dan kiest de GR5 een kaarsrechte weg tussen de weilanden. Het blijft me toch verbazen hoe open en groen de omgeving is terwijl we zo dicht bij Hasselt zijn. Aan een zitbank is de splitsing. Hier kiezen we dan voor de stadsvariant. Blijkbaar gebruikt Grote Routepaden geen doorstreept rood wit teken meer, maar een gewoon teken met de vermelding variant.
Voor Paulien is het welletjes, ze kiest na 3 km stappen voor de rugdrager. Opnieuw volgen we een kaarsrechte veldweg. De borden van Carrefour en Decathlon komen dichterbij, zo ook dus de E313 en de drukke N2. Dankzij restaurant het Aldenhof vermijden we weer een strook asfalt en kunnen we een mooie buurtweg volgen tot Kuringen. We kijken eens snel naar de vitrine van Nicky Vankets en stappen dan onder de N2 door. We volgen heel even deze drukke weg over het afgescheiden fietspad. Nog eventjes doorbijten want na een dikke kilometer stappen over de Veldstraat stappen we, aan de gemeentegrens van Hasselt, het natuurgebied Tommelen in. Het pad loopt door een verrassend mooi gebied dat ontstaan is tijdens de WO II, toen het station van Hasselt gebombardeerd werd. Echter kwamen veel van de projectielen niet terecht op het station maar in de nabijgelegen weide waar we nu door stappen. De dag van vandaag is het gebied een belangrijke voortplantingsbiotoop voor amfibieën. De doortocht is kort, maar mooi. In de verte krijgen we zicht op de stelplaats van Hasselt, daar slapen de treinen, aldus Paulien. Ook het gerechtsgebouw komt in zicht! Aangekomen in de Spoorwegstraat is het eventjes doorbijten: 1,3 km stappen over een smal voetpad tussen rijhuizen en spoorlijn. We bereiken de tunnel onder de sporen en stappen naar het stationsgebouw. De wandelboom boven aan de trap is blijkbaar verdwenen. Het is inmiddels 12u, tijd om iets te eten. We maken dankbaar gebruik van de wachtzaal van station Hasselt. Hier kunnen de kinderen hun boterham toch in warme omstandigheden opeten.
Ik ga op zoek naar koffie maar de automaat blijkt defect en alle zaken zijn dicht, geen koffie dus. Na een half uurtje zijn we opgewarmd en gaan we terug op pad. We volgen nu een parcours door het centrum van Hasselt. Via de Bampslaan gaat het naar de groene boulevard, de bekende ringlaan die dankzij wijlen Steve Stevaert zijn bomen terugkreeg en als eenrichtingsverkeer werd ingericht. Paulien merkt de koe op aan restaurant La Vache qui Suisse. Dat is toch geen echte koe, papa! Ze heeft nog gelijk ook. We volgen de Kapelstraat en dan wijkt de track af van de tekens. Even voor de O.-L.-Vrouwekerk gaan we rechts een steegje in. De gids is dus wel correct. We hebben geluk, het steegje is open en stappen zo naar het oude gerechtsgebouw. 25 jaar geleden stond het plein hier bomvol en werd het gebouw met eieren bekogeld. Dutroux en justitie… wie herinnert het zich niet meer? Aangekomen op de grote markt merken we een geslaagde metamorfose op! Het plein is eindelijk helemaal autovrij en komt beter tot zijn recht! We poseren aan de kerstboom en stappen verder naar de Sint-Quintinuskathedraal. Net zoals alle horeca is helaas ook het gezellige café In De Kleine Hal gesloten. Een aanrader wat mij betreft! We volgen de tekens naar het Kadettesteegje. We passeerden hier vroeger ook dikwijls en toen was het steegje op zondag altijd gesloten. Dat blijkt dus nog steeds het geval, we maken rechtsomkeer en gaan langs de kathedraal verder naar de ingang van het voormalige Begijnhof. Hierdoor hebben we wel het Borrelmanneke gemist, zorg dus dat je die zeker spot als je terugkeert! Net voor de bibliotheek gaan we links richting het Jenevermuseum, ook dit hebben we vroeger al eens bezocht. Zeker de moeite om eens te doen! Opnieuw bereiken we de groene boulevard en steken we over aan de oude gevangenis.
We verlaten nu stilaan het centrum en stappen langs de gebouwen van de Universiteit van Hasselt. Paulien kiest een ander wandelpad dan mama en papa, wat een lol! Vlot bereiken we de ingang van het Kapermolenpark, de GR 5 wandelboom is ook hier verdwenen (waarom heb ik nooit een foto genomen?). We hadden aan Paulien beloofd dat ze eventjes naar de speeltuin mocht en belofte maakt schuld. De speeltuin is, net zoals de rest van het park, heraangelegd en de drukte valt mee. Onze outfits hebben veel bekijks bij enkele netjes geklede stadsmensen, tja met witte schoenen en bijpassende pardessus wandel je natuurlijk ook geen GR. De kinderen amuseren zich, maar na 20 minuten is het tijd om verder te stappen. Het Kapermolenpark heeft echt een hele metamorfose ondergaan, we herkennen het nauwelijks. Het is even zoeken naar de markeringen, maar verkeerd lopen is onmogelijk. Je kan de wandelweg volgen of een leuk pad door de vijver. We stappen verder langs de ingang van de Japanse Tuin en volgen even de Demer. We volgen het fietspad onder de R71 en bereiken de Coca Cola fabriek aan het Albertkanaal. Sinds korte tijd is deze weg autovrij en dat is echt een verbetering voor de wandelaar! We steken het kanaal over via het sas en Kim bekijkt even de funderingen van de nieuwe fietsbrug, een project waar ze als burgerlijk ingenieur haar aandeel in heeft gehad. Ik moet toegeven dat ik toch wel trots ben op het werk van mijn vrouw. Momenteel voert men hier ook wegeniswerken uit, daarom is het even opletten maar we geraken vlotjes langs de werken en naderen alzo de Genkersteenweg.
Tijd voor het laatste stukje. Na enkele kilometers asfalt stappen we nog eens door een bos over een zandpad, bedekt met eikenbladeren. De kinderen slapen alweer even, maar wanneer we door speeltuin De Borggraaf stappen wordt Paulien wakker. De speeltuin wekt haar interesse. We besluiten om te pauzeren voor een stuk fruit en om de kinderen nog wat te laten spelen. Ook deze speeltuin wekt jeugdsentiment op, vroeger kwam ik hier als kind paaseieren rapen. Na een goede 35 minuten zijn we allen verkleumd van de koude, het is inmiddels 15u15 en de zon is al goed aan het zakken. Tijd om verder te stappen, maar Paulien heeft er geen zin meer in. Ze heeft het te koud. De wandeldrager is dan geen optie want het enige dat helpt tegen de koude is bewegen. Gelukkig krijgen we ze in het bos terug aan het wandelen en verdwijnt de koude als sneeuw voor de zon. Na het passeren van een andere school volgt er nog een heel mooi stukje GR 5 naar de Herkenrodevijvers. We volgen een slingerend pad langs een beekje, af en toe modderig maar goed te doen. Na het oversteken van de spoorlijn Hasselt – Genk komen we aan een nieuwe wandelboom. Hier vervoegt het hoofdtraject ons terug. We moeten nu nog maar een klein stukje stappen langs de grote visvijver en dan komt de parking van Bokrijk alweer in zicht. Inmiddels is het veel drukker en staat de parking al heel wat voller. Wij hebben er in ieder geval weer een mooie, maar koude wandeldag opzitten!
Conclusie:
Ooit was het een variante, toen werd het hoofdtraject en sinds enige jaren is het opnieuw een variante. Toch blijft het traject door Hasselt best interessant, wij vonden het alleszins de moeite. Het aandeel asfalt is natuurlijk aan de hoge kant, maar toch waren de wegen nergens echt druk. Het stukje langs de sporen is wat saai maar er zit genoeg afwisseling in deze etappe.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn goed bereikbaar met het openbaar vervoer. Dankzij het Hasseltse stadsbusnetwerk geraak je op elke dag van de week in Stokrooie. Wij namen om 9u05 de trein in Bokrijk richting Hasselt. In het weekend heb je dan een mooie aansluiting met bus H21 naar Spalbeek. Uiteraard kan je deze verplaatsing ook op weekdagen maken, dan kan het zelfs elk uur! Controleer vooraf steeds de dienstregeling.
- Parkeren in Bokrijk kan gratis op de parkings van het domein, maar enkel tijdens het laagseizoen. Parking 2 ligt het dichtst bij het station. Aan het station zelf moet op weekdagen en zaterdagen altijd betaald worden (€5 per dag). In Stokrooie is er voldoende gratis parkeergelegenheid aan de kerk.
- Je kan de etappe eventueel inkorten door te starten aan de abdij van Herkenrode, ook daar is een bushalte die frequente bediening kent.
- Bevoorrading is geen probleem. Op meerdere plaatsen is dit mogelijk. Langs de N2 ligt een Albert Heijn. Na 9 km stappen wandel je ook langs een Spar Express. Iets verder ligt nog een Carrefour Express.
- Een etappe met heel wat horeca. Te veel om op te noemen, maar je kan o.a. terecht in De Paardestallen, gelegen aan de abdij van Herkenrode. Na 4 km stappen passeer je restaurant Aldenhof. In Hasselt centrum zijn uiteraard mogelijkheden genoeg, die ga ik allemaal niet vermelden. Best kan je de zaken aan en rond de grote markt mijden. Die zijn duur en de service is ondermaats. Stap iets verder en ga zeker eens binnen In De Kleine Hal. Een heel gezellige bruine kroeg! U moet me niet op mijn woord geloven, lees de reviews op Google maar. Een andere aanrader is café de Witte Non, hiervoor moet je iets verder stappen voorbij het jenevermuseum. Mocht je echt dorst hebben kan je altijd een Coca Cola draaien uit de automaten aan de gelijknamige fabriek, de prijzen zijn scherp! Tenslotte is er na 15 km stappen nog eetcafé de Kwaakvos, gelegen in de speeltuin.
Kaart
GR5 Etappe 19 Variante: Stokrooie – Bokrijk
Profiel
Prachtige beschrijving weer van een mooie tocht doorheen mijn geboorte dorp
Mercikes Filip. Het was best een aangename tocht. Ook al kennen we Hasselt, altijd ontdek je wel iets. Langs de Drossaard komt de GR helaas niet… Tijd voor een om omleiding 😉