Afstand (GPS): 12,0 km (incl. 1,3 km afloop)
Afstand (gepland): 11,5 km
Stijgen: 100 meter
Dalen: 90 meter
Tijd: 10:05 – 14:05
Gemiddelde snelheid: 2,9 km/h
Onverharde paden: 47 %
Leeftijd Paulien: 5 jaar
Paulien wandelde zelf: 10 km (7 + 3)
Leeftijd Marie: 3 jaar
Marie wandelde zelf: 5,1 km (3,1 + 2)
Leeftijd Leon: 10 maanden
Hoogteprofiel
De zomervakantie kort op, maar aan het mooie weer komt voorlopig geen einde. Na een kleine maand pauze is het hoog tijd om de wandelschoenen opnieuw aan te trekken. We splitsen de etappe naar Kanne op in Maastricht. Ze valt dan ook gemakkelijk met het openbaar vervoer te regelen, zelfs op zondag. Alleen beslissen we om de bus straks aan het einde te nemen, want parking betalen in Maastricht is een beetje zinloos als het gratis kan in Lanaken. We laten onze auto achter op de lege parking aan het culturele centrum. Onder een stralend zonnetje volgen we de wegwijzer naar Nice. Dit stukje hebben we een jaar of 4 geleden ook al gestapt tijdens ons GR 561 avontuur, maar er is toch een belangrijke trajectwijziging doorgevoerd. We zijn benieuwd! We hebben trouwens een nieuwe draagzak gekocht van het merk Thula (Preschool carrier) om Paulien te kunnen blijven dragen, het is de bedoeling om deze vandaag ook eens uit te testen.
Via de fietstunnel onder de N78 verlaten we het centrum van Lanaken. We botsen al meteen op een hindernis, de tekens sturen ons toch duidelijk naar de fietsbrug over het kanaal, maar die is afgesloten met Heras hekken. We besluiten om het erop te wagen en blijkt dat de brug een nieuwe toplaag nodig heeft, de hekken staan aan de overzijde al aan de kant. Zo kunnen we toch gemakkelijk het kanaal Briegden – Neerharen oversteken. Dit kanaal is trouwens een verbinding tussen het Albertkanaal en de Zuid-Willemsvaart. We stappen even over de Industrieweg. Net voor de overweg van de inmiddels opnieuw terziele gegane spoorlijn 20 dalen we af naar het kanaal. Deze spoorlijn werd in 2011 na miljoenen investeringen weer in gebruik genomen om in 2020 definitief geschrapt te worden. De meisjes stappen ondertussen goed door, maar het traject langs het water gaat hen snel vervelen. Het lijkt een eeuwigheid, maar we bereiken toch de 3e brug waarna we het kanaal verlaten. De eendjes stelen hier net voor het einde nog even de show, volgens Paulien is het een juffrouw met haar klasje. We stappen verder richting de oprijlaan van het kasteel Hocht. De meisjes verwachten een mooi kasteel, maar helaas is er weinig te zien vanaf de weg. Na 3 km stappen mag Marie in de rugzak en laten we het asfalt weer even achter ons.
Langs maïs en omgeploegde velden stappen we verder richting het volgende kanaal, de Zuid-Willemsvaart. Paulien merkt meteen een bank op, maar we willen graag nog even verder. We volgen het jaagpad langs het lagergelegen kanaal en wandelen de bebouwde kom van Smeermaas binnen. Gelukkig hebben we weinig last van auto’s of fietsers, want heel breed is de weg niet. Van het kanaal zien we quasi niets, er is enorm veel begroeiing. Van de oude aanlegsteiger is niet veel meer te zien, enkel de verlichting getuigt nog van betere tijden. We steken de brug over, deze is trouwens aan beide zijden opgesmeukt met zomerbloeiers, heel mooi gedaan. Aan het fietsknooppunt bereiken we de Maas en we besluiten om hier een tijdje te rusten en de sandwiches op te eten. Ondertussen vertrekt er af en toe een kajak. Een hele opgave, want het waterpeil is toch wel extreem laag na de lange droogte, de Maas wordt namelijk voornamelijk gevoed door regenwater. Na een half uurtje is het tijd om verder te gaan. We laten Paulien opnieuw stappen en kijken het of lukt om de stapafstanden systematisch te verhogen.
We volgen een pad langs de Maas, maar verliezen even de markeringen uit het oog. Blijkbaar moet je gewoon in de weide blijven stappen en niet meer richting de Maas om daar door het hoge onkruid te stappen. Dat is voor mij dus 2x zinloos door een smal poortje met rugdrager. Naarmate we verder stappen valt pas echt op hoe droog de Maas staat. We passeren een soort zelfgemaakt sky-box met uitzicht op de Maas. Voorzien van ligstoelen, tafel en zo meer. Nederlanders blijven toch creatief. Een camping of twee later komen we aan de Bosscherweg. Tijd om Paulien in de nieuwe rugzak te steken, ze heeft nu bijna 7 km gestapt! Leon krijgt ook een primeur en mag voor het eerst in de Deuter kinderdrager. Er valt even wat twijfel af te lezen van zijn gezicht, maar al snel komt er een glimlach. Een koppel fietsers kijkt even verbazend op wanneer we met de 3 kinderen vertrekken. We vervolgen onze weg over het fietspad, een minder stukje GR5 helaas. Al is de sluis die we passeren nog best interessant. Wanneer we afdalen naar het oude bassin van de Zuid-Willemsvaart wordt het terug interessant. We steken een oude ophaalbrug over, stappen onder de spoorlijn door en mogen meteen het Spoorpad beklimmen waar ons gevraagd wordt om op te letten voor zonnende hagedissen…
We volgen de oude spoorlijn over betonnen platen. De hagedissen verschijnen snel, ze duiken vlotjes weg, al zijn er ook die wat langer durven blijven zitten. Het is aangenaam stappen en de omgeving is opvallend groen, het gaat hier om een voormalig spooremplacement, de trajectwijziging is meer dan geslaagd. Groot voordeel is dat het een wandelpad is en geen fietspad. Via de Lage Fronten bereiken we een randparking en hier missen we weer even de markering. De bedoeling is dus om af te dalen en onder de Cabergerweg te stappen, maar wij steken hem dus over en betreden zo de Hoge Fronten. Eveneens restanten van oude verdegingswerken uit de 17e eeuw. Het wandelpad door de Fronten is uiteraard weer afgesloten en dit omwille van het broedseizoen van de beschermde muurhagedis. Het is dus opnieuw zoeken naar de juiste omleidingsweg, een hele opgave in dit doolhof. We verlaten het park en via enkele rustige wegen bereiken we de Sint-Lambertuskerk aan het Koningin Emmaplein. We nemen afscheid van de GR 5 en stappen nog even verder tot het centrum van Maastricht tot de bushalte. Omdat Paulien en ook Marie flink gestapt hebben trakteren we ze op een ijsje. Nadien brengt de bus ons in een klein kwartiertje terug naar Lanaken. De nieuwe drager heeft de test goed doorstaan, Paulien heeft maar 2km in de rugzak gezeten! We sluiten de dag af met een bezoek aan het zwembad van Zutendaal, einde van een leuke dag.
Conclusie:
De GR 5 laat de bosrijke gebieden weer achter zich en vanaf Lanaken is het water weer de rode draad. Langs verschillende kanalen, waterwegen en dokken gaan we opnieuw Nederland binnen. Hoewel er veel jaagpaden worden gevolgd, zijn de meeste onverhard en ook vrij van fietsers. Sinds het traject niet meer door industriegebied loopt, maar langs de Lage Fronten is het een aangename etappe.
Praktische info:
- Begin- en eindpunt zijn goed bereikbaar met het openbaar vervoer. Zowel lijn 45 als lijn 63 rijden dagelijks frequent tussen Maastricht Boschstraat en Lanaken cultureel centrum. De rit duurt amper een kwartier. Er is wel aan afloop van 1,3 km vanaf het Koningin Emmaplein. Controleer de dienstregelingen op de site van de Lijn.
- Gratis parkeren in Maastricht is een utopie. Je zal overal moeten betalen, randparkings zijn goedkoper dan langs de straat parkeren. In Lanaken is er voldoende gratis parking aan het cultureel centrum.
- We hadden deze etappe oorspronkelijk ingepland tot in Kanne. Je stapt dan ongeveer 20km.
- Bevoorrading is mogelijk in Lanaken (mits terugkeren naar het centrum). De GR5 komt na 7 km ook langs Supermarkt Garnier, elke dag geopend.
- Horecamogelijkheden:
- Bij de start: als het geopend is kan je in het cultuur café van het cultureel centrum terecht.
- Na 8,8 km stappen zijn we langs een soort pop-up café gekomen: Het Front. Geen idee of dit in de winter geopend is.
- Aan het Koningin Emmaplein is er onder andere een broodjeszaak.
- In Maastricht zelf zijn ontelbare horecazaken.
Kaart:
GRP5 Etappe 22A: Lanaken – Maastricht
Profiel
Ik vind het dapper dat jullie met de kleine kinderen op stap gaan. Petje af!
Bedankt voor je leuke reactie. Het is inderdaad een hele onderneming, maar steeds opnieuw genieten we ervan!