Afstand (GPS): 23,3 km
Afstand (gepland): 22,1 km
Stijgen: 49 meter
Dalen: 53 meter
Tijd: 11:00 – 17:00
Gemiddelde snelheid: 3,9 km/h
Onverharde paden: 21 %
Leeftijd Paulien: 1 jaar en 5 maanden
Hoogteprofiel (let op de schaal!)
Er is geen weg meer terug. We beginnen eraan! Te voet van de Noordzee tot aan de Middelandse zee. Reeds vroeg verlaten we ons huisje in Center Parcs Port Zélande, onze uitvalsbasis voor de eerste drie wandeletappes. Het is nog fris om 9u30 op deze grauwe zaterdagmorgen wanneer we de auto parkeren aan het veer van Rozenburg. Na het kopen van de kaartjes aan de automaat kunnen we onmiddellijk het veer naar Maassluis op. Enkele minuten later staan we al aan de overkant. We wandelen te voet naar het station van Maassluis waar we helaas geen trein meer kunnen nemen. In 2017 reed de laatste NS trein en sindsdien is men bezig met het ‘omvormen‘ tot metrolijn. (UPDATE 2020: de metrolijn is eindelijk operationeel!) Dit heeft allemaal de nodige vertraging met zich meegebracht. Gevolg is dat je een vervangbus moet nemen. In plaats van 7 minuten trein is het nu 30 minuten bus. Om 10u45 zet de bus ons af aan de haven van Hoek van Holland. Na de verplichte fotostop bij de wandelboom, aan de inmiddels ontmantelde spoorweg, kunnen we echt beginnen aan ons GR5 avontuur!
We verlaten de Hoek via een mooi stadsparkje. Het pad gaat zelfs wat op en neer, wie had dat gedacht in het platte Nederland. We passeren een rugbyclub en ook enkele voetbalterreinen. De spionkoppen horen we tot op het wandelpad. Ter hoogte van de Dirk van den Burgweg krijgen we even wat bebouwing te zien, maar niet voor lang. Al snel stappen we over de eerste dijk: Nieuwlandsedijk. We krijgen voor het eerst zicht over de vele serres die de regio telt. De eerste kilometers gaan vlot. Bij het inslaan van het fietspad aan de Hakweg maken we pas echt kennis met de wind. We besluiten om hier even onze boterhammen te nemen en ze al wandelend op te eten. Paulien is namelijk net in slaap gevallen en in de wind stil blijven staan is dan geen optie.
Ons pad kiest gelukkig al snel voor een omweg door het Staelduinse bos. Dit natuurreservaat bestaat uit duingras-, wei- en hooilanden. We passeren het bezoekerscentrum d’oude Koestal. In het oostelijke deel van het bos zijn nog enkele bunkers te vinden. Het zijn restanten uit WO II en ze maakten deel uit van de Atlantikwall. Deze doen nu, op één bunker na, dienst als verblijf voor vleermuizen. Hier zien we ook twee wandelaars die eveneens op onze bus zaten en verbaasd waren dat we ook wandelen. Ze dachten dat we naar Engeland gingen… Het is ondertussen 12u30 en voorlopig nog droog. Maar buienradar voorspelt regen. We stappen snel door.
Na onze tocht door het bos volgt er voor het eerst een lange passage over een grasdijk. Gedurende 4km stappen we over de Oranjedijk. De bewegwijzering wijkt echter af van de track en de gids. We besluiten toch maar om de gids te volgen. Sinds ons vertrek uit de Hoek hebben we gemerkt dat de markering soms karig is en de kans zit erin dat we dan extra kilometers stappen. Er staan er namelijk al 22 op het programma en dat is voldoende voor vandaag. Vanaf de Oranjedijk zien we links alleen maar serres, zover ons oog kan reiken. Volgens de borden gaat het om komkommers, tomaten en paprika’s. Rechts ligt de Nieuwe waterweg, de toegang naar de haven van Rotterdam. Halfweg onze tocht over de dijk gaan de hemelsluizen dan toch open. Paulien is nu ook wakker geworden en ze heeft – terecht – honger. We stappen nog even door tot het einde van de dijk, maar er is nergens horeca in de buurt. We geven haar lunch dan maar in een bushokje nabij het atletiekcentrum.
Na onze pauze is het gestopt met regenen, een fijn vooruitzicht voor de restende kilometers. We verlaten de wijk Steendijkpolder via de Westgaag. Deze drukke, smalle weg gaat onder de A20 door. Meermaals worden we hier bijna van de weg gemaaid door voorbijrazende auto’s. Met zowel links als rechts water zijn er weinig uitwijkmogelijkheden. Duidelijk een sluipweg. We zijn dan ook blij wanneer we de weg verlaten en het veld instappen. We volgen het Dijkpolderpad tot Maasland. Deze oude kerkweg is helemaal betegeld en zo is het gemakkelijk om de weg te vinden. Na het oversteken van de eerste beek begint het terug te regenen, een pak harder dan de eerste keer. De wind zet ook nog op, recht in ons gezicht. Geen fijn vooruitzicht in open veld. We wandelen snel door en steken een tiental keer het water over via stabiele brugjes. Wanneer we onze 1,5 km door het veld erop hebben zitten regent het terug minder hard. Via een woonwijk bereiken we het centrum van Maasland.
Het dorpje ziet er gezellig uit, dankzij het water en het beschermde dorpsgezicht. Na de oude kerk passeren we herberg de Pynas. We laten die echter links liggen want het is terug droog en dan stappen we liever door. We volgen nu de Zuidgaag langs een mooi voetpad. Overal zie je hier water, langs elk huis. Wanneer we Maasland achter ons laten vallen er weer regendruppels. We stappen snel verder over de Wipperskade langs de Zuidvliet, vervolgens onder de A20 door waar we een graffiti-spuiter aan het werk zien. Dat zal hier wel mogen zeker? Na de brug merken we de mooie Wippersmolen op, mooi langs het water. Maasluis komt in zicht, gelukkig want we voelen het vele asfalt aan onze voetjes. We besluiten om toch even te rusten in Kevin’s grand café. We bestellen een warme chocomelk want er is, zoals wel vaker in Nederland, geen drankkaart beschikbaar. De rekening is dan altijd een verassing. We betalen €6 voor onze warme dranken en beginnen aan de laatste 2 kilometer. We volgen nu de Noordvliet tot aan de dijk. Vanaf de stadhuiskade hebben we een mooi zicht over de Groote Kerk. We passeren nog een vloedpaal die herinnert o.a. aan de ramp van 1953. Samen met de ondergaande zon wandelen we verder naar het veer. We hebben geluk, het veer staat klaar en kunnen nog net mee naar Rozenburg. We genieten nog even na en dromen van Nice tijdens de overtocht.
Conclusie:
Onze eerste GR5 etappe was meteen wat we er van verwacht hadden. Veel asfalt én enorm veel water. Er is echter genoeg variatie en groen om van te genieten. We hebben genoten van de weidse uitzichten. Je moet er wel van houden om lange (rechte) stukken te wandelen, maar als je naar Nice gaat heb je dat er toch voor over. De start is gemaakt in een boeiende regio!
Praktische info:
- Begin- en eindpunt liggen met elkaar verbonden door de Hoekse (spoor)lijn. Info hierna vervalt want sinds begin 2020 rijden de metro’s. Voorlopig is er een vervangende busdienst van de RET. Elk half uur rijdt er een bus. Kijk steeds de dienstregeling na via 9292. De rit duurt een half uurtje. De vertrekbushalte ligt aan het voormalige station. Je bereikt deze door naar rechts te gaan nadat je de spoorlijn bent overgestoken in Maassluis (komende van het veer).
- Om de bus te betalen hebben we 2 anonieme OV kaarten aangeschaft in een boekenwinkel. Zo’n kaart kost echter 7,50€ en is 5 jaar geldig. Je dienst ze steeds op te laden. Je moet steeds minstens €4 saldo hebben om te kunnen reizen met de bus. Je kan ook gewoon een kaartje op de bus kopen, maar dat komt vaak veel duurder uit. De ritprijs voor deze rit was €1,47 p.p. met de OV-kaart. Op de bus betalen kost €3,50 p.p.
- Het veer Maasluis-Rozenburg kost €0,85 per persoon voor voetgangers. Betalen kan aan de automaat of gewoon bij het opstappen. Het veer gaat dagelijks om de 20 minuten in dal en om de 10 minuten in de spits. De overtocht duurt geen 10 minuten. Info op Ottevanger.
- Je kan gratis parkeren aan het veer bij Rozenburg. Volg de weg naar het veer, maar net voor het de slagbomen ga je rechts de parking op. Hier kunnen vlot 40 auto’s parkeren.
- Er zou een trajectwijziging zijn ter hoogte van de Oranjedijk. Markering is aangepast, de GPX track GR5 (nog) niet. De track van LAW5-1 die gelijk loopt is wel aangepast. Hou rekening met 1,4 kilometer extra als je die volgt!
- UPDATE 01/2019: Ik heb wandelnet ingelicht en GR5 zou inderdaad LAW5-1 volgen. De track op de site zal aangepast worden.
- UPDATE 11/2019: GR5 volgt nu de Nieuwe Waterweg en niet meer zo lang de grasdijk. De etappe wordt zowaar 2km langer!
- Bevoorrading kan in de Hoek van Holland (Lidl, Albert Heijn) langs de wandelroute of in Maassluis bij bakkers (geen winkelketens).
- Onderweg kom je pas horeca tegen in Maasland (herberg de Pynas) op 17,5 km en in Maasluis (Kevin’s grand café & restaurant) op 20 km. In het centrum van Maassluis zijn tevens diverse eetgelegenheden.
- Wij hebben Paulien haar eten gegeven na 13 km in het bushokje ‘Maassluis Stellingmolen’. Deze ligt langs de route. Omdat de route lang was hebben we ook wat gedronken in Kevin’s grand café. Er waren geen babystoelen en ook geen verluiermogelijkheden.
Hallo drietjes,
Het begin is gemaakt , flink hoor om dit met dit regen weer te doen en dat met een klein kindje bij je. Maar het is allemaal goed verlopen lees ik ondanks de paar buien en het vele asfalt.
Dat gaat alleen maar minder worden, nog niet meteen daar in het westen van NL maar het komt echt !!
Geniet er van en veel wandelplezier want het is echt héél leuk om te doen ( wij zijn vorig jaar tot in de Vogezen gekomen)
Met groet, Henny
Bedankt voor je reactie Henny. We hadden geluk toch een lang stuk droog, dat helpt altijd hé.
Met veel plezier jullie verslag gelezen. Onderhoudend geschreven met sprekende foto’s en praktische info voor wie het traject wil nawandelen. Veel stapplezier nog.
Bedankt voor je reactie Guido. We vinden het leuk als we anderen kunnen inspireren om ook te gaan stappen.
Leuk om te lezen. Ik ben deze zomer ook begonnen in Hoek van Holland en omdat ik in Maassluis woon kon ik de eerste vier etappes telkens vanuit huis doen. De volgende zal ik met overnachtingen moeten nemen. Groetjes…
Fijn, veel succes met je tocht. Voor ons is het heel veer daarom zijn we daar een weekje geweest.
Beste wandelfamilie,
Wat heerlijk om te ontdekken dat jullie dit avontuur zijn aangegaan. Wij zijn een gezin met twee kinderen. 10 jaar geleden begonnen wij met de jongens (toen nog 2,5 en 5 jaar) aan de GR5. anderhalf jaar gelden kwamen we aan in Nice. Het was een geweldige ervaring die we nooit hadden willen missen. Vooral doorgaan dus! Wij hebben onze jongste de eerste jaren (t/m de Jura) vervoert in de fietskar die ook een wandelwiel had. Hij vond het heerlijk om daar zo zijn eigen (droge) plekje te hebben en wij konden er mooi alle bagage in vervoeren. Het heeft ons wel 3 fietskarren gekost (gelukkig allemaal van marktplaats), maar was echt een fijne methode.
We willen jullie een goede en inspirerende tocht toewensen.
Hartelijke groet,
Douwe, Alice, Ruben en Simeon
Dag Alice,
Bedankt voor je fijne berichtje, altijd leuk om te lezen. Toevallig hebben we dit jaar ook de fietskar (met voorwiel) gebruikt voor een stukje GR5 (Herkingen – Philipsdam). Amai, dat moet toch een hele onderneming geweest zijn in de Ardennen om met de kar te wandelen. Knap gedaan. Ik moet ook eerlijk toegeven dat een kar de rug wel serieus ontlast. Onze dochter van 2,5 weegt nu al meer dan 14 kg, het gewicht weegt door op de tochten. Vanaf welke leeftijd hebben jullie jongens de etappes zelf gestapt? Altijd interessant om te weten :).
Vriendelijke groeten,
Onze oudste heeft vanaf zijn 5de jaar eigenlijk altijd alles zelf gelopen, maar daar pastten we onze dagafstand dan ook zeker op aan. De Ardennen waren inderdaad erg pittig. De klimmen daar zijn al behoorlijk steil (in de Vogezen vaak vriendelijker) maar het is een schitterend stuk en dat zorgt ervoor dat de kinderen graag lopen! Onze fietskar had wel altijd een vast voorwiel (kon dus niet zwenken) en de voorkeur ging uit naar een lichtgewicht versie, zodat je je geen breuk tilt over hekjes heen.