Op (GR) wandel met kinderen…

GR 512 trekt door het Pajottenland met zijn dito landschappen en dorpjes. Regelmatig is er een mooi uitzichtpunt. De keerzijde van de medaille is dat het aandeel asfalt aan de hoge kant is. Gelukkig zijn er op veel wegen afsluitingen zodat er geen sluipverkeer is. Hier en daar is er toch zeker een beter alternatief. Geniet vooral van de magische stilte tijdens je tocht door het Pajottenland. GR 512 brengt je in ieder geval langs enkele highlights!

GR 512 maakt de overgang naar het Pajottenland en dat merk je. Het heuvelachtige bosrijke landschap maakt plaats voor een glooiende en landelijke omgeving, ook wel het Toscane van het Noorden genoemd. Het is opmerkelijk hoe rustig het soms kan zijn op slechts enkele kilometers van de hoofdstad. Het gedeelte rond Lot is nogal saai, mede door het kruisen van de vele verkeersaders, maar al bij al vonden we het nogal meevallen. Het was vooral het hoge asfaltgedeelte dat wij minder aangenaam vonden op dit stuk GR, maar op enkele wegen na zijn die gelukkig niet druk.

De passage door het Zoniënwoud was veel mooier dan de vorige keer, dat zal ook wel liggen aan al het groen, maar ook door volgen van smalle voetpaadjes. Die paadjes misten wij tijdens de vorige etappe een beetje. Halfweg de wandeling verlaat je het woud, maar toch blijft de GR interessant door veel gebruik te maken van voetwegen. Een hele mooi etappe want wie Brussel zegt denk meteen aan veel asfalt, maar niets is minder waar.

We kozen voor een korte etappe, gelet op het late vertrekuur. Het is een mooie etappe met wel wat hoogtemeters. Er is weer veel afwisseling want het eerste stukje wandel je na Huldenberg hoog door de velden om na de doortocht door Eizer kennis te maken met het Zoniënwoud. Om hier ten volle van te kunnen genieten raden we aan om deze etappe niet op een zondag te stappen maar eerder op een mooie weekdag tijdens de herfst of de lente. Best rekening houden met mogelijk vettige passages na regenachtige periodes.

Een korte, maar mooie GR 512 etappe. Er zit enorm veel afwisseling in. Toppers zijn zonder twijfel de Doode Bemde en het Margijsbos. Het kan hier nat zijn, maar we zijn er zonder problemen doorgeraakt. Het stukje langs de IJse wandelt vlot en is zeker niet saai, je moet hier wel een beetje opletten voor de fietsers. Conclusie: Een korte prachtige herfstwandeling!