We verlaten de Maasvallei en meteen na Visé is het klimmen. De paden zijn heel afwisselend en mooi, je waant je meteen in het land van Herve. Ook al is de industrie niet veraf, toch merk je daar zeer weinig van en is het aangenaam stappen in deze regio. De Berwinne, de Bolland en de Julienne zorgen voor het nodige hoogteverschil.

Wederom waren onze verwachtingen laag, doch heeft de GR sentiers het tegendeel bewezen. Toegegeven, het laatste stukje van Haccourt naar Visé verloopt nagenoeg volledig over asfalt, toch zit er voldoende afwisseling in de wandelpaden en hebben we tijdens het eerste stuk vooral de stilte weten te appreciëren. Als je de etappe aanvangt in Kanne is het als geheel zeker geslaagd.

We hadden eerlijk gezegd een beetje schrik dat deze etappe ging tegenvallen, omdat het saai en eentonig zou zijn, maar niets is minder waar. Het percentage asfalt ligt rond de 50%, maar er is veel variatie, je stapt over enkele leuke paadjes langs de Jeker en de hoogteverschillen zorgen voor een afwisselende etappe. Het kan hier modderig zijn maar wij hadden er totaal geen last van.

We kunnen toch wel stellen dat dit een van de meest indrukwekkende etappes was tot hier toe. Dat is uiteraard te danken aan de wandeling doorheen de ENCI groeve. Er zijn enorm veel onverharde wegen en het stukje door het Jekerdal is heel mooi. Een ideale afsluiter voor het Nederlandse GR 5 deel.

De GR 5 laat de bosrijke gebieden weer achter zich en vanaf Lanaken is het water weer de rode draad. Langs verschillende kanalen, waterwegen en dokken gaan we opnieuw Nederland binnen. Hoewel er veel jaagpaden worden gevolgd, zijn de meeste onverhard en ook vrij van fietsers. Sinds het traject niet meer door industriegebied loopt, maar langs de Lage Fronten is het een aangename etappe.